Hiroshige

Collectie: Tokyo National Museum

Vanaf de heuvels bij Sakanoshita kijken de reizigers in het ravijn. Hiroshige tekende prachtige landschappen en liet de storende elementen gewoon weg.
De foto’s die ik nu op internet vid, laten naast de natuur ook de bebouwing zien en dat is niet altijd even fraai.

Lekker?

Dit is Kappabashi Dori in Tokio, een winkelstraat zoals er zo vele zijn in deze stad. Maar hier verkoopt men vooral alles op het gebied van eten en koken. Messen, schalen, eetstokjes in soorten en maten, schaafjes voor de wasabi, kommetjes voor de sojasaus.

En natuurlijk eten. Maar vergis je niet, lekker is dit niet. Het ziet er allemaal heerlijk uit, maar is gemaakt van plastic. Deze schotels vind je in allerlei restaurant-etalages. Zo kan je zien wat er te krijgen is en dat is wel zo handig voor ons als we een Japanse menukaart voor onze neus krijgen.

 

Hiroshige

Collectie: Tokyo National Museum

In Seki is het een drukte van belang, want de Daimyo (feodale landheer) wil vroeg vertrekken. En het is duidelijk dat ook Hiroshige  zo’n bevel niet zal tegenspreken. Hij laat alle pracht en praal zien en tekent de slaafse gehoorzaamheid van de dienaren.
Van al die drukte is in de vroege wintermorgen nu gelukkig geen sprake meer.
 

Hiroshige

Collectie: Tokyo National Museum

Na een flike sneeuwbui tekent Hiroshige de omgeving van Kameyama. Tegen de helling ligt een tempel. Moeten de reizigers helemaal naar boven klauteren? Och, wat gemakkelijk is het nu dan toch. Je stapt in de Shinkansen-trein en reist met grote snelheid naar je eindbestemming.  

Hiroshige

Collectie: Tokyo National Museum

Arme reizigers. Het regent dat het giet en Hiroshige laat de dragers in hun armzalige lendendoek rennen. De man in de draagstoel heeft zich verscholen onder een doek.
Nee, dan nu. Nu kun je de omgeving van Shôno bekijken vanuit een luchtballon. Als het tenminste niet regent.
 

Hiroshige

Collectie: Tokyo National Museum

Bij de rivier in de buurt van Yokkaichi ziet Hiroshige boeren, die hun land bewerken. Zo te zien is er rijst geplant. En dat is nog steeds het belangrijkste voedingsmiddel in Japan, dus is er eigenlijk niets veranderd en staat ook nu de rijst nog op de velden.  

Dierendag

In 1972 gingen Leo en ik voor het eerst samen op vakantie. En we pakten meteen uit, want het werd een autovakantie van vier weken naar Griekenland.
Veel van die reis staat me nog duidelijk voor ogen. Samen in het kleine blauwe kevertje, sigaretjes rollen voor Leo. Picknicken langs de kant van de weg, met enorm grote sinaasappelen, rechtstreeks van de boom. En de vele, vele schapen. Ergens moeten nog dia’s liggen van kuddes die de weg oversteken, de weg versperren, of de berg afkwamen lopen. Tientallen schapen en lammeren fotografeerde ik. Maar later wisten we natuurlijk niet meer waar precies dat allemaal was. Nou ja, leuke herinneringen toch?
En wat ook grote indruk maakte, was de markt waar al die lammeren verkocht werden. Want het was zo rond de Paastijd en de Grieken lustten wel weer een lekker mals stukje vlees na de lange vastentijd. En alsof ze het voelden, die beesten. Klagend blèrend stonden ze op de markt. En al vind ik een stukje lamsvlees heerlijk, telkens moet ik weer denken aan dat hartverscheurende geblèr.
En nu is het vandaag dierendag, maar ook offerfeest. Wat een tegenstrijdigheid… Vandaag maar eens iets vegetarisch koken!!

Bron: Boeren.nu