Een opvallend raam, met felle kleuren. Maar toen ik dit raam zag op Zakynthos, herinnerde het me aan iets. Ik kon er toen even niet op komen.
Bij het terugkijken van de foto’s wist ik wel meteen waar me dit aan doet denken: aan het logo van National Geografic. Het raam waardoor fotografen en journalisten naar de wereld kijken. Het kan natuurlijk gewoon toeval zijn, kwestie van smaak of voorkeur voor juiste deze kleuren.
Ik vind het ook wel iets weg hebben van een statement. Kijk, hier wonen mensen die hart hebben voor de wereld. Dat hoop ik dan ook!
Wie Zakynthos zegt, denkt meteen aan schildpadden. Want de Karetaschildpad (Caretta caretta) legt haar eieren op dit eiland. Voornamelijk in een baai in het zuiden, vlakbij Kalamati, de plaats waar wij logeerden. En dan laten we de kans om die dieren in het wild te spotten niet voorbij gaan. Gelukkig 😉 zijn er diverse commerciële mensen die in die behoefte voorzien. Je kunt dus bootjes huren en de zee op gaan of met een grotere boot een excursie maken. Wij kozen voor de laatste optie en gingen met nog vele anderen aan boord van een nogal wiebelend schip. Er stonden grote golven, maar nog net niet groot genoeg om de trip af te blazen. En zo voeren we zo’n 2,5 uur op een prachtig blauwe zee op zoek naar schildpadden. Die moeten boven water ademhalen en dan zijn ze te zien. Schoonzus gilde op een moment “Ja, daar” en wees. Maar toen was Caretta al weer ondergedoken. Zelf geen schildpad gezien dus. 
Ik maakte nog een foto van de zee en bedacht dat ik er later een schildpad in zou foto-shoppen. Maar natuurlijk heeft Google foto’s te over beschikbaar, dus dit is hem dan:
Het was een heel gezellige vakantie. We hadden mooie appartementen, er was een gezellig restaurant met een heerlijk kokende Griekse mama. De wijn en de ouzo smaakten voortreffelijk en we hadden een auto gehuurd. Dus konden we het eiland rustig verkennen. Zakynthos is niet zo groot, maar schitterend mooi. Buiten de toeristen-plaatsen waan je je alleen op de wereld.
zien en wilde het ook met eigen ogen bekijken. Helaas, met ons ook busladingen anderen van over de hele wereld. Het schip ligt in een baai, omgeven door rotsen. Alleen vanaf boven kun jet het zien, maar dan moet je op een klein plateautje staan. Aansluiten in nette rijen aub… 😉
Hoefde ik ook niet te griezelen bij de types die op een smal muurtje stonden te wankelen om toch maar vooral die éne superleuke en hoogst originele selfie te maken.
