Sociale media zijn soms een bron van ergernis, maar ook een goudmijn aan leuke vondsten.
Op Facebook vond ik dit grappige speelgoed fornuis. Je kunt je zo voorstellen hoe kleine meisjes (en misschien ook wel jongetjes) hier uren mee hebben gespeeld. Vader en moedertje waren, eten moesten koken of vieze soep wilden maken voor die vervelende visite-mevrouw.
Nu hebben kinderen heel ander speelgoed. Soms is het van tandenknarsende zoetheid in roze of hemelsblauw, maar vaak zie ik speelgoed dat me iets te veel de werkelijkheid benadert. Pistolen, tanks, akelige voorwereldlijke dieren, ik zou het niet graag kopen.
Maar zouden kinderen van nu nog met zo’n fornuis willen spelen? Is het niet te bepalend, vastgepind op koken en zorgen…? Ik zou het eigenlijk niet weten.
Het fornuis in onze keuken heeft een piëzo-ontsteking. Handig hoor, maar het moet wel werken en soms is dat gewoonweg niet het geval. Met een omweg krijg ik de pitten wel aan, maar vorige week raakte die hele ontsteking van slag af. Waardoor weten we niet, misschien was er water overheen gekomen. In ieder geval bleven alle pitten tikken. Een vervelend geluid, waar je op de lange duur horendol van wordt. We probeerden alles goed te drogen met een föhn, maar ook dat hielp niet. Wat konden we verder nog doen? Zoiets gebeurt natuurlijk altijd op een tijd dat er geen vakman te bereiken is. Leo kwam met het lumineuze idee om de stroom af te sluiten. Het fornuis heeft twee aparte zekeringen, dus dat was niet zo’n probleem. Maar dan doet de rest van het fornuis het ook niet. Geen klok, geen oven. Maar goed, op dat moment was het niet zo erg. Zondagmorgen probeerden we of de stroom er weer op zou kunnen en…. het getik was verdwenen. En nog steeds weten we niet waar het nou aan gelegen heeft.