Gisteren, na het bezoek aan de fysio, reden we door naar Albrandswaard, naar de Rhoonse Grienden. Vroeger waren we daar al vaker geweest. Ik herinner me wandelingen met modderpaden en natte voeten.
Nu is het er wat meer gecultiveerd, met nette schelpenpaden. En het is er nu ook veel drukker. Gelukkig nog niet zo druk dat we besloten terug te gaan.
Er is veel te zien, maar de hoofdmoot van de begroeiing bestaat uit wilgen. Sommige al heel oud aan hun verweerde en grillige staat te zien. En ook al heel vaak geknot. Met dat knotten waren ze nog druk bezig. Overal lagen stapels wilgentenen, al wel samen-gebonden, te wachten op verder transport.
Lekker ruim een uur gelopen in de wind, maar met heerlijke zon. Daar knapt een mens van op.
Volgende keer gaan we er weer wandelen, op zoek naar wat er dan al bloeit en misschien zien we dan ook de bevers, waar een wandelaar ons over vertelde.
In de grienden is altijd wat te zien, ook met regenachtig weer. Je moet tegenwoordig wel vroeg komen voor een beetje rust.
Ik vind het net een stel oude mensen met de haren recht overeind. En geknot zijn ze ineens kaal…
Prachtige plaatjes van een oer Hollands landschap. Fijn dat het wandelen weer goed gaat.
Die oude wilgen, net kunstwerken.
Tot 10 jaar geleden kwam ik er ook regelmatig. Als de dotters bloeien, is er meer kleur, ook meer groen, eind maart- april staat mij bij. Bevers heb ik daar nooit gezien, zoe leuk zijn als je er een ziet
Dat vind ik ook altijd zo mooi, die oude verweerde knotwilgen. Er is heel wat geknot in de winterse periode van afgelopen weken, makkelijk met dat ijs in de sloten.
Tja, dat is voor een ‘van de Griend’ natuurlijk een prachtig landschap!