Daar lag ze, de engel. Zomaar van de boekenkast op de grond gevallen. Het draadje waar ze aanhing was volkomen verteerd en doorgesleten.
Nou ja, ze was ook al op leeftijd, voor een namaak engel dan. Want ik boetseerde haar ongeveer 40 jaar geleden. Van zoutdeeg en beschilderd met plakkaatverf.
Dus ze moest voorzichtig behandeld worden, mocht niet in het sop en kreeg daardoor een beetje smoezelig uiterlijk. Er hingen spinnenwebben in heur haar en pluisjes aan het muziekblad. Door de smak op de harde grond waren haar teentjes verbrijzeld.
Ik maakte nog een laatste foto en heb haar toen zachtjes en een beetje weemoedig in de afvalbak gestopt.
Alles van waarde is weerloos zei Erasmus al
Ik heb er wat gemaakt, kerstversieringen van brooddeeg.
Ach beetje weemoedig blog. Kon je haar niet bewaren in de linnenkast achter de zakdoeken ofzo? ☺
Wat Bertie schrijft wilde ik ook al zeggen.
Ik zie je bij je afvalbak staan 🙂
Heel triest vind ik dat, na 40 jaar zo aan je einde komen…
Zelfs een engel heeft niet het eeuwige leven.
Aaah…. ja dat was best leuk toen en een beetje een rage met dat zoutdeeg.
Ongelooflijk, dan heb je er wel heel lang mee gedaan. Niks is blijvend *snik*
Wat een lief stukje.
De laatste zin vooral.