Roodkapje

Ongecensureerd en in de oorspronkelijke vertaling (denk ik, want vrolijk en ongegeneerd “geleend” van het radioprogramma De Sandwich van 26/2/2023) zet ik hier een gedicht van Roald Dahl.

ROODKAPJE EN DE WOLF

Op een der eerste lentedagen
voelde Wolf de honger knagen,
dus klopte hij bij grootmoe aan.
Zij deed open, zag hem staan
met scherpe tanden, valse lach.
Hij gromde grijnzend: ‘Goedendag.’
De arme grootmoe schrok zich naar:
Straks eet hij me op met huid en haar.
Ze sloeg de spijker op zijn kop,
want hij vrat haar in één hap op.
Maar grootmoeder was taai en schriel,
hetgeen de wolf maar slecht beviel.
‘Ze is te weinig,’ klaagde hij,
‘dat is toch geen heel maal voor mij.
Na zo’n schriel scharminkel moet je
als wolf minstens nog een toetje.’
Terwijl hij heel boosaardig lachte,
zei hij: ‘Ik denk, dat ik zal wachten
tot Roodkapje, ’t mals, jong ding,
terugkomt van haar wandeling.’
Grootmoe’ s kleren, moet je weten,
die hij natuurlijk niet had opgegeten,
heeft hij opgeraapt en aangetrokken;
haar jas, haar muts en ook haar sokken.
Hij kamde en krulde zelfs zijn haar.
In grootmoe’s stoel zat Wolf toen klaar.
Het kleine meisje kwam al gauw
en vroeg aan Wolf traditiegetrouw,
‘O grootmoe, wat heb je ’n grote oren.’
‘Dan kan ik je beter horen.’
‘Wat ’n grote ogen!’ zei ze zoet.
‘Dan kan ik beter zien wat je doet,’
zei de Wolf, terwijl hij naar haar staarde,
en watertandde en likkebaardde.
Na dat karkas, vol bot en haar,
dacht hij, smaakt zij als kaviaar.
Maar Roodkapje knipoogde en zei:
‘O wat een mooie bontjas heb jij!’
‘Fout!’ riep Wolf haar nijdig toe.
‘Wat heb je een grote tanden, grootmoe,
dàt moet je zeggen, ezelskop.
Nou ja, dan eet ik je zo maar op.’
’t Kind lacht en trekt in een wipje
een revolver uit haar slipje.
Ze richt hem op het grote beest
en beng, beng …die is er geweest!
Een week of wat later, ik weet ’t nog goed,
heb ik in het bos Roodkapje ontmoet.
Ik herkende haar bijna niet, dat snap je,
zo zonder cape en zonder rood kapje.
‘Hallo!’ riep ze vrolijk. ‘Zie je wel
mijn prachtige bontjas van WOLVENVEL!’
Roald Dahl
(vertaling Huberte Vriesendorp)
Uit: Gruwelijke rijmen. Fontein)

Recept: Josie’s vispotjes

Bij-recept-Josie's-vispotje Dit recept komt uit Roald Dahl’s kookboek. Daarin staan recepten van Roald zelf, zijn familieleden maar ook van anderen. Dit recept werd bedacht door Josie Fison, één van de keukenhulpen.

Josie’s vispotjes

6 éénpersoons vuurvaste souffléschaaltjes

300 gr. Gerookte vis (bijv. schelvis of forel)

3 tomaten, zonder vel, zonder pitjes, in stukjes gesneden

sap van ½ citroen

3 eetlepels fijngehakte peterselie

1 ei, losgeroerd

3-4 dl. Room

50 gr. Geraspte (Parmezaanse) kaas

zout en peper

extra peterselie voor de garnering

Verwarm de oven voor op 190 graden

Verdeel de vis en de tomaten over de souffléschaaltjes en sprenkel er citroensap en peterselie over

Meng het ei met de room en breng op smaak met peper en zout

Giet het roommengsel over de vis

Bestrooi met Parmezaanse kaas

Laat de potjes in de oven bakken tot ze pruttelen en goudbruin zijn geworden

Serveer met een takje peterselie.

EET SMAKELIJK!!

Uit: Roald Dahl’s kookboek (ISBN 902610965-2)