Vorige week reden we even naar de Kralingse plas. Even een stukje lopen, dachten we.
Maar het was mistig en regende.
Wij zijn mooiweer-lopers, dus kropen we snel weer terug in de auto.
Niks te zien, niks te beleven. Miezerig en kil, geen lol aan.
Maar een paar dagen later, wat een verschil…! Een wat waterig zonnetje, maar wat een uitzicht daar aan het water.
Op vrijwel exact dezelfde plek maakte ik een totaal andere foto.
Mist of regen, wat een verschil…!
Vandaag leek de mist maar niet op te trekken. Ik moest naar de verjaardag van een vriendin. Die woont weliswaar niet zo ver, maar ik ontkom niet aan een stuk snelweg. En als ik ergens een hekel aan heb, dan is het rijden op de snelweg in de mist. Maar gelukkig, alles verliep goed.
Toch ook nog een stuk gewandeld. En gek, hoewel ik een beetje bedrukt op weg ging, werd ik allengs vrolijker. Ik liep alleen, en dan voer ik het tempo flink op. Al onverstaanbaar neuriënd, want dat doe ik meestal, struinde ik diverse mensen langs. Die zullen wel gedacht hebben dat ik erge haast had. Nee hoor, ik liep gewoon mezelf achterna. Bij de supermarkt wat boodschappen gedaan (bijna te veel om mee te nemen). En eenmaal thuis lekker aan de thee.
Zo werd het toch een dag met een zilveren randje, ondanks alle mist buiten.