Als kind kreeg ik niet altijd limonade als ik iets wilde drinken. Dat bleef bewaard voor speciale gelegenheden. Nou ja, dat klinkt een beetje zwaar, zondag was al speciaal genoeg om limonade te schenken. Maar dan bleef het bij één glas. Had ik nog meer dorst dan voldeed de kraan aan mijn vraag.
Nu drink ik nog maar zelden limonade. Zelden kant en klaar, maar gemaakt van een heel klein beetje siroop en veel water. Het is me al gauw te zoet.
Gek genoeg hadden wij zelden zoiets als siroop. Dat vond mijn moeder niks. Dus kocht ze Sunrise limonade. Maar ze kocht ook flessen met druivenlimonade, van Franka als ik me goed herinner. Beide merken zijn al lang niet meer op de markt. Nu wordt de keus uit al die verschillende merken soms te ingewikkeld.
Laatst zag ik een foto van het affiche van Sunrise, dat in Rotterdam geproduceerd werd. En toen ging het luikje in mijn herinnering weer open.
