Nostalgie

“Time flies”, reageerde Wieneke laatst. En ja, zo lijkt het wel. Wat gisteren was, is vandaag al lang weer achterhaald. Waar we ons vroeger over verbaasden, is inmiddels hopeloos ouderwets.
Welke jongere kan zich voorstellen dat we vroeger geen telefoon aan huis hadden. Dat je naar de kruidenier op de hoek ging om te bellen. En dat er toen nog geen belbundels bestonden, maar dat je een abonnement had waarvoor je kostbare guldens betaalde. Het was zo duur dat, toen wij telefoon kregen, mijn moeder er meteen een spaarpot naast zette. En er strikt de hand aan hield dat voor elk gesprek binnen de stad een kwartje betaald werd.

Dat kostte het gesprek niet, maar zo spaarde ze en passant het abonnementsgeld bij elkaar. Dat was niet alleen bij ons, maar in vele huisgezinnen heel gewoon. Een gesprek duurde kort en werd beperkt tot het hoognodige. Eindeloos kwebbelen met vriendinnen was er niet bij.

Maar goed, de tijd van het ongebreideld kwekken in je mobieltje lijkt voorbij. Er komen steeds meer mensen die zich er aan ergeren en dan zal het wel binnenkort “not done” zijn.