Zuster Agnes

We aten in Lier bij een zaak die “Zuster Agnes” heet. Een toepasselijke naam voor en restaurant naast het Begijnhof. Maar Zuster Agnes blijkt echt te hebben bestaan. Zij was het laatste begijntje in Lier.

Bron: Google/Martin Brink

Deze tekst kopieerde ik uit het stadsmagazine van Lier,
De Peperbus (mei-juni 2025)

Zuster Agnes wordt als Victorine Emmanuelle Van der Streeck in 1899 geboren in Oudegem bij Dendermonde. Ze legt haar kloosterbelofte af in Turnhout als ze 29 is.
In 1936 verhuist ze naar het begijnhof van Lier, waar op dat moment nog 9 andere begijnen verblijven. De eerste jaren verzorgt ze oude begijnen, later draagt ze als portieres de verantwoordelijkheid over het openen en sluiten van de begijnhofpoorten. Daarna wordt ze, 45 jaar lang, kosteres in de begijnhofkerk en is zo verantwoordelijk voor het luiden van de klokken. Een taak die ze minutieus vervult. 
Ze neemt haar intrek in het huis “Heilige Cornelius”, aan de Sint-Margaretastraat 5, tegenover de kerk. Ze leidt bezoekers rond in haar kerk, deelt op Palmzondag palmtakjes uit aan de bewoners van het begijnhof.
Vanaf de jaren ’60 is ze nog de enige begijn in het begijnhof. Op haar 85ste gaat ze op rust in een klooster in Hamme, waar ze op haar 95ste in 1994 overlijdt.
Haar uitvaartplechtigheid vindt plaats in de begijnhofkerk.

Of de echte Zuster Agnes lekker koken kon? Waarschijnlijk wel. Ons smaakte het stoofvlees naar haar recept heerlijk, net als de Hemelse rijstepap!

Begijnhof

Het Begijnhof van Lier is tamelijk uitgebreid. Het is in de dertiende eeuw ontstaan, maar de meeste huizen dateren uit de zeventiende eeuw. Het beslaat 11 straten met 162 huizen. Nu hebben de meeste huizen een huisnummer, maar vroeger werd elk huis vernoemd naar een heilige of een bijbels tafereel. En dat vind je heden ten dage nog op sommige deuren terug.

Een groot deel van het begijnhof is al gerestaureerd, maar er worden ook nog steeds renovatie-werkzaamheden uitgevoerd. Het is geheel omsloten en je komt er binnen via een van de twee poorten. Het begijnhof staat sinds 1998 op de lijst van werelderfgoederen en behoudt dus zijn oorspronkelijke vorm.

Het is een oase van rust. Er is nauwelijks gemotoriseerd verkeer, dus kun je er prima wandelen. Al maken de ongelijke kasseien je dat niet erg gemakkelijk. Stevige schoenen zijn aanbevolen. Wij hebben er een heerlijke rustige morgen doorgebracht, bewonderden de tuintjes en keken bij de huizen soms stiekem maar niet te opvallend naar binnen.

Omdat het begijnhof nog heel authentiek en middeleeuws aandoet, zijn er al diverse malen films opgenomen. Het is en blijft een prachtig decor.