Zo tik je ’s avonds een opgewekt berichtje aan een vriendin, zo lig je op de hartbewaking van het ziekenhuis.
Dat overkwam mij deze week. Ik werd ’s nachts wakker en het leek of ik in een bus zat, die reed over een hobbelige weg. Mijn hart was een beetje op hol geslagen.
De volgende morgen kon ik gelukkig meteen bij de huisarts terecht. Die maakte een hartfilmpje en regelde meteen daarna een afspraak in het ziekenhuis.
Opeens zit, of liever of lig, je dan in de mallemolen. De administratieve zaken, een infuusnaald, bloed-onderzoek, longfoto, aan de bedrading voor de hartmonitor, het kwam allemaal voorbij. Voor ik het wist was alles in gang gezet.
En dan begint het grote wachten. Gelukkig hoorde ik na enkele uren dat alles in orde was. Een vaker voorkomend euvel (fibrilleren) kan met medicijnen weer in het gareel gebracht. En zo liep ik later het ziekenhuis zielsgelukkig weer uit, met extra medicijnen.
Heel vervelend dat op hol slaan van het hart. Mijn schoonvader heeft het regelmatig. Hij heeft er een specifieke behandeling voor gehad (ablatie). Ik hoop dat het bij jou met medicijnen te behandelen is.
Oei, wat een schrik. Gelukkig kon je weer naar huis. Sterkte.
Jakkes Els dat is wel schrikken als je het nog nooit hebt meegemaakt, maar inderdaad in het ziekenhuis lig je meteen aan de draden en dat geeft toch een goed gevoel. Ze houden je in de gaten. Dat fibrilleren is een uitermate vervelend gevoel, gelukkig dat je er medicatie voor hebt gekregen die helpen, een rustgevende gedachten.
Dat zijn van die akelige schrik momenten midden in de nacht.
Hoop dat het je niet nog eens overkomt,maar beter niet te wachten tot volgende ochtend maar meteen 112 bellen.
Het overkwam mij ook 10-10-2010,zoonlief was thuis en wachten niks af en belde om ambulance die er snel was.Pufje onder tong,infuusje en op weg naar Z-H met de woorden; mevrouw U heeft zeer alert gereageerd op de klachten,we hebben waarschijnlijk met een dreigend hartinfarct te maken.Na wat onderzoeken bleek dat gelukkig niet zo te zijn en mocht ik weer naar huis de volgende dag. Bleek later dat mijn schildklier niet goed werkt en daar slik ik m’n leven lang medicijnen voor.
Jemig! Dat was dus een erg leuk nachtje, maar niet heus! Goed dat er meteen werd doorgepakt. Dikke zucht van verlichting! Moet je nu altijd die extra medicatie slikken of is dat maar tijdelijk?
Natuurlijk schrik je dan!
Voor die kwaal kreeg ik een ablatie. Hielp heel goed.
Dat was schrikken! Gelukkig onder controle.
Lie(f)s.
Sterkte met het vervolg!
Bemoedigende groet,
dat was schrikken zeg, maar dankzij snel handelen van de huisarts en ziekenhuis ben je nu weer thuis en gaat het weer goed! houden zo Els.
Dat was schrikken zeg. Gelukkig liep het goed af.
Hè bah, dat is niet fijn. Wel goed doorgepakt door huisarts. Nu weer even van de schrik bekomen en rustig doorgaan met alles.
Tjonge Els, wat heftig. Gelukkig liep het met een sisser af!
Wat een schrik, Els. Pfff en wat een geluk!
Dat heb ik vorig jaar met mijn vrouw gehad. Na een bezoekje huisarts meteen naar het ziekenhuis aan de hartbewaking. Dat was wel even schrikken moet ik zeggen. Ook daar viel het achteraf gelukkig mee.
Pff, wat een schrik, Els. Gelukkig alles goed en met medicijnen te verhelpen. Maar ik kan me voorstellen dat je er wel flink van geschrokken bent.