Het is heel gewoon tegenwoordig, in de trein kun je naar het toilet. Alhoewel…. er zijn nog steeds treinen zonder wc.
Voor een kort ritje geen bezwaar, maar een langere rit is een ander verhaal. Meestal probeer ik zo’n bezoek uit te stellen. Thuis is het toch veel prettiger, veel meer privacy. Tijdens onze treinreis vanuit Londen kon ik het echter niet vermijden. Nou ja, wat moet dat moet!
En dan kan ik soms zo verdwalen in mijn eigen hersenspinsels… Want ineens moest ik denken aan veel, veel vroeger. Aan de tijd van de eerste treinen. Nieuwerwetse gekkigheden, dat heeft men toen natuurlijk gedacht over die nieuwe supersnelle wagens, die wel 40 kilometer per uur konden. Waar je binnen een paar uur van Amsterdam naar Haarlem ging.
Toen zullen de vrouwen toch ook wel eens hoge nood gehad hebben. Moet je voorstellen, met al die rokken….
Dus vroeg ik me af, hoe ging dat toen?
Afstand Amsterdam Haarlem is minder dan 40 kilometer dus binnen een uurtje met de trein was je er wel. Die plas hou je dan wel op als je zulke rokken draagt. Het antwoord van Wieneke is ook wel verhelderend!
Mijn moeder (1906-1996) vertelde vaak over haar jeugd in Rotterdam. Dus hoorde ik ook over de markt, waar toen vrouwen in lange rokken vis verkochten. Daar waren ook geen wc’s nen die markt duurde lang. Pissoirs waren er wel, dus aan de mannen was wel gedacht. Die vrouwen gingen dus gewoon wijdbeens boven een put staan en deden wat ze moesten doen. Als je moet, dan moet je, toch? 🙂 Maar misschien konden ze toch ook wel terecht in een café.
Er bestond een bourdalou, een po special voor hoepelrokdraagsters.
Misschien gebruikten de vrouwen die ook met ‘gewone’ wijde rokken.
Tja…het is soms niet te vermijden. Maar het ging vast goed in de trein, toch?
Ik denk er maar niet over na,
Niet te doen!
Ik probeer het me voor te stellen… Maar ver kom ik ook niet.