Lopend naar het Fotomuseum kwamen we dit doorkijkje tegen.
Onmiskenbaar een stukje Rotterdam, met de Nieuwe Maas, boten en flats, hoog, hoger en hoogst. Die laatste flat is de Zalmtoren, op dit moment het hoogste gebouw van Nederland.
Mooi…? Mmm, indrukwekkend, niet alleen door de afmetingen. Want op de slappe grond van Rotterdam is dit bouwen toch ook een hoogstandje op bouwtechnisch gebied.
Maar ik zou er niet in willen wonen. Te opgesloten, te beperkt. Ondanks het absoluut fraaie uitzicht.
Poeh, wat een hoogte. Ik vind die tweehoog waarop wij wonen hoog genoeg.
Een echte wereldstad. Indrukwekkend om te zien!
Ik zou er me niet in thuis voelen.
Ik hou er ook wel van.
Om naar te kijken.
Heel mooi en geweldig maar toch maar liever met de beentjes op de grond.
Ik ken de Zalmhaven natuurlijk wel, maar toen we vorige maand in Rotterdam waren heb ik dit gevaarte ook even met veel ontzag bekeken. Niet normaal, zeg! Wat mij altijd bezwaart bij dit soort gebouwen: hoe krijgen ze de mensen eruit als er iets engs gebeurt?
Vanuit ons dorpse inzicht kijk ik hier met ontzag naar.