Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
De opname is niet zo best, maar het liedje en Lia Dorana zijn onlosmakelijk verbonden met Rotterdam. Een stad van werken en van bouwen en met ook wel heel ondeugende vrouwen.
Rotterdam herbergt meer dan 170 nationaliteiten. Het is dan ook niet vreemd dat er in de stad zoveel “bijzondere” kerken zijn.
Voor de vele buitenlandse zeelieden werden in het verleden diverse kerken gesticht. En natuurlijk zijn de meeste daarvan in de buurt van de haven gevestigd.
Ik kwam wel eens in de Noorse, Zweedse en Deense kerk. Ook ken ik de Schotse en Franse kerk. Er zijn er nog veel meer, want ook Grieken, Indonesiërs en Portugezen kunnen naar hun eigen kerk. Net als de Russen, die ook een eigen kerk hebben. Die staat op de punt van de Schiedamse Vest en het Vasteland en wie er wel eens langs gekomen is, herkent hem meteen aan het mooie gouden dak.
Graag had ik de kerk ook eens van binnen bekeken. Maar toen ik er was, bleek de kerk gesloten te zijn.
