Weer terug

Vraag me niet wat er fout ging, want dat weet ik beslist niet. Ergens heb ik iets verkeerds gedaan, was er iets veranderd of maakte ik een typefout. In ieder geval kon ik mijn blog niet meer bijwerken.

Ik had ook nog andere dingen te doen, we gingen een paar dagen weg en och… zo belangrijk is bloggen nou ook weer niet. Maar toch… Ik miste het wel. De structuur, elke dag weer wat anders verzinnen, foto’s maken of foto’s zoeken.

Dat onze jongste er niet was, maakte het zoeken van hulp heel lastig. Maar hem op vakantie storen voor zoiets onbenulligs… nee.

En net nu hij weer thuis is, kreeg ik een brainwave. Ik had een denkfout gemaakt. Dus schoof ik achter de laptop en zie, ik ben er weer! En daar ben ik blij om. Want ik heb het toch ook weer zelf opgelost!!

Foutje!

De eerste groep padvinders was net vertrokken uit het huis van de hopman, dat als verzamelpunt diende. Daarna ging de hopman zelf met de tweede groep op pad. Hij reed met zijn busje de garage uit, toen hij bij de voordeur een paar wandelschoenen zag staan. Hij stapte uit om de schoenen te gaan halen.

Een paar uur later ontmoetten de twee groepen elkaar bij een benzinestation langs de grote weg. Toen de eerste hopman zijn collega zag aankomen, draaide hij het raampje naar beneden en riep: “Je vrouw heeft net gebeld. Ze wilde weten of jij weet waar de schoenen van de loodgieter zijn. Hij had ze bij de voordeur gezet.”

Uit: Readers Digest, september 2004