Vorige week liep ik terug van het koffiedrinken met de wandelclub, toen ik dit zag. Een heel perk met zacht roze bloeiende struiken. Het leek wel lente….!

Ik weet wel dat deze struiken (Viburnum Botnantense) winterbloeiers zijn. Maar toch, zomaar op een kille en mistige winterdag zo’n hoeveelheid zachte kleurtjes, dat is gewoon een heerlijke verrassing.

En het bewijst dat de natuur geheel zichzelf blijft en zich niks aantrekt van wat de mensen allemaal bekokstoven. Dit bloeit ’s winters en straks in de lente komen er weer andere bloemen aan de beurt.

Alles gaat zoals het gaan moet. Ik vind dat wel een troostrijke gedachte.