Nu bijna geen mens meer lijkt te roken, zie je ook steeds minder aanstekers. Vroeger had elke man die wel in zijn achterzak zitten. Of hij had tenminste een doosje lucifers bij zich.
Mijn vader had er zo een als deze. Er zat een prop katoen in en als ie leeg was, moest er benzine in.
Dat hadden wij altijd in het gootsteenkastje staan. In een gewone fles, met een kurk erop.
En als die aansteker dan gevuld moet worden, druppel voor druppel, brak mijn vader een lucifer half doormidden, hing hem in de flesopening en druppelde zo voorzichtig de benzine in de houder. Al ging er ook wel eens iets naast.
Aansteker dicht en dan proberen of hij het deed. Ik hoor nog het geluid dat dat maakte. Soms lukte dat niet erg en moest de hele procedure opnieuw. Hij had engelengeduld daarvoor.
Soms deed de vlam het juist iets te goed. Dat was beslist een beetje gevaarlijk, met die fles in de nabijheid. Maar gelukkig is altijd alles goed gekomen. Brand hebben we nooit gehad.
Later kreeg mijn vader een mooie gasaansteker, maar of hij dat echt ook beter vond….? Ik betwijfel het.
Ik herken hem maar mijn vader rookte alleen af en toe een sigaar, een bolknak en die moest met een lucifer aangestoken worden. Ik zie het hem nog doen.
Ik herinner me vaag nog wel een benzine aansteker. Mijn vader was een verstokte roker.
Ik heb er zelf nog zo een gehad. Was i.d.d. een heel werk. Er was ook nog een Zip(po) aansteker, dat werkte iets beter.
Voor sommige mensen was de aanstekers iets heel persoonlijks.
Ja, ik herken de aansteker. Volgens mij werd een benzineaansteker alleen bij sigaretten gebruikt. Bij sigaren was het een lucifer om de benzinegeur te vermijden.
Beelden uit m’n kinderjaren…
Lie(f)s.
dat was een heel kunstje om de aansteker weer gevuld te krijgen! zo ging dat in onze kindertijd!
Deze aansteker ken ik niet.
Sinds ik niet meer rook heb ik geen aansteker meer in huis.
Alles werkt elektrisch bij mij thuis.
Dus er zijn ook geen lucifers in huis.
Leuk blog!
Nostalgische groet,