Een gedicht op onze dagkalender, er zullen er vast meer zijn die het lazen. Ik vind het mooi en passen bij de lijsterbessen. Zij kondigen elk jaar voor mij de herfst aan.
September
Blond lief, de laatste gouden dagen
wuiven ten afscheid en wij achten ’t niet,
de bomen en de struiken dragen
hun laatste tooi en in het riet
schuilen de vissen en hun trage
vinslag verraadt hen niet.
Het wordt nu tijd ons te bezinnen;
de bossen kleuren dieper bruin
en lila herfstasters beginnen
hun ijle bloeien in mijn tuin.
Het wordt nu tijd om te bedenken:
de zomer houdt niet eeuwig stand;
zij schonk ons al wat zij kon schenken –
de laatste gouden dagen wenken
en herfst komt reeds in feller kleuren drenken
de bloemen van dit dierbaar land.
Koos Schuur (1915-1995)
uit: Windverhaal (1941)
Prachtig gedicht. En ik ben een gelukkig mens, heb totaal geen moeite met het wisselen van de seizoenen. Ieder jaargetijde heeft zijn charmes.
Mooi gedicht, kende ik niet.
Prachtig gedicht! Een beetje ouderwets taalgebruik, maar heel gedragen.
De herfst stemt mij altijd een beetje weemoedig…
Ik heb altijd moeite met het afscheid van de zomer…maar het is een mooi gedicht.
We gaan snel op weg naar de lange donkere dagen, een mooi gedicht aan het einde van de zomer.
Ja dat gedicht zegt het precies zoals het is! toch word ik er niet blij van!