Wie er over schreef weet ik niet meer. Maar meteen nadat ik over dit boek las, kon ik het vinden in de bieb. De schrijfster kende ik al van een eerder boek, dat ik met veel plezier had gelezen.
En ook dit boek hield mijn aandacht behoorlijk vast. De beschrijving van de vijf zussen, waar ook schrijfsters moeder toe behoorde, was op veel plekken herkenbaar. De vrouwen waren allemaal geboren in het begin van de 20e eeuw. Een generatie die ik ken van mijn eigen moeder, haar zussen.
Als hun moeder plots overlijdt, wordt zwijgend aangenomen dat de oudste dochter het huishouden op zich neemt. Zij is net vertrokken naar het buitenland, wordt halsoverkop teruggeroepen en ziet haar dromen en haar kansen op een eigen leven vervliegen. Het maakt haar boos, streng en zurig.
De oudste moet zich schikken. Die simpele gedachte van “zo hoort het, dus zo gaat het” past in die tijd. De man/vrouw verhoudingen, de plaats van de vrouw en haar ondankbare, maar vreselijk belangrijke taken in het huishouden, zullen velen herkennen.
Niet alleen oudste zus, maar ook de anderen, voelen het gebrek aan duidelijke waardering, de weggestopte gevoelens en frustraties, het uit de weg gaan van lastige vragen.
De verstikkende regels van fatsoen, maar ook soms -binnenkamers- bevrijdende slappe lach en het beoordelen van afwijkend gedrag.
Maar toch is er de onmiskenbare liefde en verbondenheid van de zussen. Al worden de goed bedoelde bedoelingen ook weer niet snel herkend.
Al met al een goed leesbaar boek, dat de lezer misschien wel even aan het denken zet.
Misschien las je erover op mijn blog: https://wp.me/p1RndB-bUC Ik vond het een geweldig goed boek
Een vergelijkbare situatie zoals in het boek beschreven maakten ik in het gezin met 5 kinderen waarin ik opgroeiden ook mee.Mijn vader als enige hardwerkende kostwinner en 7 monden te vullen en mijn moeder als op en top huisvrouw en moeder die er altijd voor ons was besloten toen mijn ruim een jaar oudere zus van de huishoudschool kwam om haar grotendeels het huishouden te laten doen zodat mijn moeder buitenshuis kon gaan werken en op haar leeftijd meer kon verdienen,zodat we het als gezin wat breder kregen.Ze kreeg al snel een baan op het politiebureau.
Mijn zus die eigenlijk andere plannen had en kraamverzorgster wilden worden ging er zonder tegenstribbelen in mee en bestierden zo zorgzaam als zij was het gezin waarin ik na schooltijd ook hielp waar kon.
Studeren was waarschijnlijk in ons gezin ook niet te betalen geweest dus was het in die tijd heel normaal dat kinderen gingen werken en geld verdienen en thuis afgaven en zakgeld kregen(wat wij als meisjes niet naar vroegen wanneer we aanvoelden dat het weer eens een dure maand voor onze ouders was)Met 21 jaar mochten we het weekloon zelf houden en sparen voor de uitzet en het huwelijk,ja heel normaal in die tijd.Later toen kinderen van mijn zus ouder waren en op middelbare school zaten is zij toch nog gaan leren voor verzorgende en vele jaren gewerkt bij de Thuiszorg in gezinnen met kinderen die extra zorg en begeleiding nodig hadden.In haar latere jaren heb ik vaker uit haar mond opmerkingen gehoord dat ze het destijds niet met de keuze van ouders eens was,ook bij haar frustraties……tja zo ging dat in die tijd.Mijn reactie is bijna ‘n boekwerk geworden☺️
Heb dit boek ook op mijn lijstje gezet.
Je maakt me heel benieuwd naar dit boek Els. Ik ga het reserveren in de bieb! Dankjewel voor de tip!