In 1997 gingen Leo en ik voor het eerst naar China. Dit is een herinnering aan onze eerste dag in Sjanghai.
| Meteen als we het vliegveld van Shanghai verlaten, overvalt me de volkomen tegenstelling met wat ik verwachtte te zien. De wegen zijn ruim, vol met auto’s en lage huizen zie je niet. Wel flats, de een nog hoger dan de andere. Het enige waarin deze stad, zo op het eerste gezicht, verschilt met een westerse stad zijn de reclameborden langs de weg. De opschriften zijn niet te lezen voor ons, alhoewel ook daar de westerse reclames intussen oprukken. Volop Coca Cola, Pepsi en andere bekende merken. Ik voel me teleurgesteld. Daarvoor ging ik niet naar China. Ik had gedacht typische oosterse huizen aan te treffen. Toch realiseer ik me dat dit het China van nu is. Snel veranderend en op weg naar de 21e eeuw. Ik vraag me af of we eigenlijk toch nog te laat zijn? Zullen we nog wel iets van het oude China aantreffen? Maar goed, we zijn moe van de reis en moeten duidelijk even acclimatiseren. Ik laat het allemaal maar op me af komen. |
 gescand uit ons fotoboek |
| De bus zoekt intussen zijn weg door het drukke verkeer, waar nauwelijks regels te ontdekken zijn. Alles rijdt kriskras door elkaar en de chaos lijkt enorm.
In het hotel wacht me alweer een teleurstelling. Of nou ja teleurstelling. Ik had een heel ander hotel verwacht. Kleiner, authentieker, viezer misschien wel. Maar gelukkig is het schoon, zeer schoon zelfs en van een bijna overdadige luxe. De kamer is ruim, voorzien van radio, tv en een zitje. In de badkamer hangen badjassen, er staan slippers en een hele schaal met zeepjes, kammen, tandpasta en badschuim. We frissen ons even op en komen even later op de kamer van de reisleidster bij elkaar om het programma door te nemen. En dan kunnen we er op uit. |
|