Lang heb ik geloofd in Sinterklaas en zong ik mijn liedjes bij de oliehaard. Zette ik mijn schoen met een stuk wortel voor het paard en een bakje water erbij , als hij soms dorst mocht hebben. Doorgaans was ik nogal rustig, maar welk kind is altijd lief en gehoorzaam? Dus zal ik best een keertje in mijn piepzakje hebben gezeten.Ook al kreeg ik een cadeautje en had het paard een stukje wortel opgegeten.
En toen vond ik op een dag, verstopt achter de juspan een stuk wortel, afgebeten. Waarom lag die daar nou? Ik vroeg het mijn moeder en die vond het intussen wel welletjes. Elke avond zingen, het hele ritueel. Of misschien vond ze dat ik er een beetje te oud voor geworden was. Enfin, daar kwam het hele verhaal. Dat Sint… en Piet, dat het toch niet echt waar kon zijn…. Witheet was ik. Ik voelde me verraden, ze hadden me belogen. En huilend ging naar mijn kamertje.
Ach, zo klein en dan al een illusie armer….. |
|