Dat werd het niet

Op zoek naar een cadeautje voor onze oudste. Want die is jarig. Hij vindt verjaardagen maar niks en piept er met vriendin altijd lekker tussenuit.

Dat begrijpen we wel. Wij hebben nog -soms wat akelige- herinneringen aan overvolle kamers met kwebbelende tantes, rokende ooms en afkeurende blikken over onze manier van doen.

Maar helemaal niks doen is toch ook maar niks. En je mag best blij zijn met weer een jaartje ouder, als alles tenminste goed gaat. En dat gaat het.

Maar wat geef je dan? Ik zag deze spelletjes en het leek me een heel geschikt cadeau. Past toch mooi bij zijn nieuwe baan…?

Toch hebben we iets anders gekocht. Want hij is helemaal geen spelletjes mens, net als zijn vader. En mijn spelletjes genen gingen dus niet op hem over. Al had ik het best wel eens willen spelen….!

8 thoughts on “Dat werd het niet

  1. Ook ik ben niet echt een spelletjes mens.
    Maar als mijn kleindochter met een nieuw spel aan komt zetten? Dan spelen we dat toch samen.
    Ik verlang dan dat zij mij laat winnen. Maar ik geniet van het fanatisme van haar waarmee zij altijd probeert te winnen.

    PS: je maakt mij nu wel nieuwsgierig wat je voor verjaardagscadeau hebt gegeven.

    Feliciterende groet,

Comments are closed.