Al wandelend door Rotterdam-Kralingen en genietend van al die mooie statige huizen met fraaie tuinen, stond daar ineens een vuurrode brandweerauto.

Niet zo’n grote, met slangen, sirene en zwaailichten. Nee, een kleine beschaafde brandweerauto.

Of de auto even geparkeerd bij die garage óf dat die erbij hoorde, ik weet het echt niet.

De brandweerman was ook in geen velden of wegen te zien. Anders hadden we dat wel kunnen vragen.

Hij genoot denk ik van een kleine rustpauze, een dutje in zijn eigen kleine bed.

Of wie weet, was hij naar binnen geroepen om iets te drinken. Rode bessenlimonade misschien. Wie zal het zeggen?