Daar stond ik dan voor die hypermoderne, maar helaas gesloten toiletten. We wilden nog verder, dus als ik op dit station eventjes zou kunnen plassen… Dat is toch iets wat iedereen elke dag wel een keer moet. Ik zou zo zeggen, behoorlijke openbare toiletten zijn een levensbehoefte. Of zouden de heren, die dit soort onzin bedenken, nooit eens ongelofelijke aandrang hebben?

Nou, ik verdenk ze ervan dat ze dan stiekem in een hoekje, waar niemand het ziet….. Of zitten ze altijd alleen maar in hun ivoren torens met luxueuze sanitaire voorzieningen?

Enfin, we besloten om eventjes iets te drinken in een zaakje op het perron. Er was een toilet, maar dat moest door de dame achter de balie worden geopend. “En dat doen wij alleen als u hier ook iets gebruikt!” “Ja, ja, dat doen we ook, maar ik moet zo nodig”, wiebelde ik ongeduldig.  Ik snelde terug en ja hoor, uiteindelijk ging de deur open. Hè, hè…. ohhh, wat een opluchting.

Teruggekomen ging Leo koffie halen. Eur 4,00 voor twee kleine kartonnen bekertjes. Suiker en melk en een roerstokje stonden aan het einde van de zaak, evenals de prullenbak. Daar zocht een dame tegenover me naar, met in haar hand hete thee en een druipend theezakje. Zij had ook nog een kruimelend bladerdeeghapje. Maar een schoteltje, welnee. Een papieren servetje en dat was het.

Dit is toch wel Nederland ten voeten uit. Veel betalen, maar service…. ho maar!!