Dorothé las ik over het boek van Ileen Montijn, waarna ik het onmiddellijk reserveerde bij de bieb. En toen ik een paar dagen daarna hoorde dat er zoveel kleding weggegooid wordt, moest ik het helemaal lezen.
Hoewel Montijn beslist prettig schrijft, is het geen roman. Er zit geen verhaal in, maar alle facetten van kleding herstellen in oude en nieuwe tijden komen aan de orde. Want door de eeuwen heen werd kleding beslist niet zo nonchalant in de vuilnisbak gegooid. Kleding was duur en hing niet en masse in een winkel. Het werd handgemaakt door naaisters en coupeuses. Niet dat die daarmee rijk werden, maar in elk geval werd er heel wat veranderd. Het is dan ook leuk om te lezen hoe een japon oorspronkelijk gemaakt werd en soms door de jaren heen veranderd, vermaakt, vergroot of verkleind werd. Om tenslotte te eindigen als kleding voor kinderen of “het lagere personeel” 😉
Wie geïnteresseerd is in kleding en mode kan in dit boek heel wat lezens- en wetenswaardig vinden.
Leuk dat jij het ook zo interessant vond
Mijn moeder had geleerd voor coupeuse en dat kwam in dat grote gezin van ons goed van pas. Jassen van volwassenen werden uit elkaar getornd, de stof werd gekeerd en daar werden kinderjassen van gemaakt. Ik kreeg mijn eerste jas uit de winkel pas toen ik twaalf was, ik weet nog precies wat voor jas en waar die werd gekocht.
Niet een onderwerp wat mijn interesse heeft, maar ik kan me voorstellen dat je op deze manier veel geld kunt besparen…