Herfst alweer. En eigenlijk bijna voorbij ook. Nog maar een paar weken en dan is het winter. Stiekem hoop ik op wat sneeuw, ijs, pittige dagen met een stralende zon. Maar dat zullen we allemaal moeten afwachten.
Voorlopig ligt de tuin er helemaal niet zo florissant bij. Alles is een beetje grauwig, grijzig en lijkt wat stoffig. En toch is er nog heel veel te zien. Want tussen al die blaadjes, sprietjes en verdorde bloemen scharrelen vogels rond.
Op zoek naar wat bessen, die ene zaaddoos met nog wat voorraad. En dat is zo leuk om naar te kijken. Alleen, zitten blijven doen die beestjes niet. Om ze verjagen is het voldoende om even te bewegen. Dus die foto’s kan ik wel vergeten.
Nog even en dan komt de tuinman om alles een beetje klaar te maken voor de winter. Dan ziet alles er weer wat ordelijker uit, lijkt de tuin ook ineens veel groter. En kan ik bijna niet wachten tot ik de eerste krokus of sneeuwklok boven de grond uit zie piepen. Nog even geduld maar weer…
In de winter kijk ik er ook niet naar om…
De tuin mag hier in de winter haar gang gaan. Ik wacht op 21 december: de kortste dag. Daarna staat “het” twee weken stil maar daarna begint het lengen der dagen….
Hier hebben de bomen eindelijk vrijwel al hun blad verloren, en worden ze kaal. De echte aankondiging van de winter vind ik dat. Nog een aantal dagen en dan is het pas officieel winter.
De zon schijnt, het dak van buurmans schuur is wit, ik ga zo naar buiten, genieten.
Tja, deze tijd van het jaar……….
Ja geduld maar weer, ’t is niet anders