Gisteren, precies 4 jaar geleden, stonden we op de bus te wachten, toen ik op mijn smartphone keek en het bericht las over de aanslag op Charlie Hebdo in Parijs. Gek dat je later nog zo precies weet wat je deed bij zulke grote gebeurtenissen in de wereld.
Zo weet ik nog precies dat ik huiswerk zat te maken, toen op de radio het bericht kwam dat er geschoten was op president Kennedy. Ook de aanslag op de Twin-towers in New York staat nog in mijn geheugen gegrift.
Even heb ik dan het gevoel dat het nooit meer zo wordt als daarvoor. Dat zoiets een ommekeer in de geschiedenis moet zijn, dat we het nooit meer zullen vergeten. Maar dat zal wel een illusie zijn. Alle demonstranten die “Je suis Charlie” riepen of een pamflet voor hun borst hielden, zijn inmiddels weer overgegaan tot de orde van de dag. Dat moet ook wel, stilstaan helpt ons niet verder. En inmiddels zijn alwéér diverse aanslagen gepleegd met verstrekkende gevolgen. Zijn er onschuldige mensen om het leven gekomen omdat één dwaas meent dat alleen hij weet wat goed is en daarmee juist zoveel kwaad aanricht.
Wat ik deed met 911 dat weet ik nog precies. Charlie Hebdo, nee, dat weet ik niet meer.
Gek dat we het niet vergeten, maar er ook niets mee doen…
Van Kennedy herinner ik me goed, want, naast de opleiding op de PA, deed ik een opleiding zweminstructrice. En we stonden in het bad aan de kant toen het bericht kwam.
De twin towers niet, ik zal wel in de klas bezig zijn geweest. En zulke berichten kreeg je pas in de eetpauze. Want in de koffiepauze stonden we op het plein.
Wel kan ik me nog de inval in Irak herinneren. s’ Morgens voor ik ging werken. En dat we op school bij elkaar stonden en er zo’n onwerkelijk gevoel zich van je meester maakte.
En dat je toch weer gewoon naar je klas ging, begon met lesgeven. We hadden afgesproken er niet met de klassen over te beginnen. Wij hadden iets van 23 nationaliteiten en moesten de strategie eerst samen afspreken.
Vreselijk, onvergetelijk, ja.
Niet alles herinner ik me. De gebeurtenissen wel, mijn bezigheden niet.
Bij Kennedy, Twin Tower, terreuraanval in Parijs, toen i mijn schoen verloor..
De Twin Towers staat me nog zo helder voor de geest. Ik was halverwege de dag van mijn werk naar huis gegaan, ontzettende last van mijn lijf. Ik had even geslapen op de bank, werd opeens wakker en zette de televisie aan. Waarom weet ik niet want wij kijken nooit televisie overdag. Ik zapte en kwam op CNN terecht en ik dacht dat ik in een horrorfilm terecht was gekomen. Het heeft lange minuten geduurd voor ik begreep dat dit echt was.
Van Kennedy en de Twin Towers weet ik ook nog precies wat ik deed. Van Charlie Hebdo niet. De gebeurtenis wel natuurlijk, maar niet wat ik deed of hoe ik het hoorde. Afgestompt?