Stadsgedicht

De wereld is vol vrouwen
en de meesten zijn zwanger.
Op straat bollen hun buiken
als zeilen in de zomerwind.

Zo voer Da Gama de Taag af, Lissabon uit.
Later kwamen de schepen terug
geladen met de geur van kaneel, het ronde
van de aarde en met zwart zwetend goud.
De wereld kwam uit houten buiken.

In de supermarkt laveren de vrouwen voorzichtig.
Ze dragen hun kussens van liefde, hun ogen
glanzen want de wereld is zwanger
de nacht draagt een geheim en
morgen is het zomer, is de stad verlaten
als de vlakste zee, zwerft de zon
door lege cafés en windstille bibliotheken.

In je ooghoek ritselt nog geen kind.

Marco Nijmeijer uit: Misschien is water van dun hout, 2007

Dit gedicht werd door de Rotterdamse stadsdichter Jana Beranová in juli 2010 gekozen als Gedicht van de maand