Op stap

Afgelopen dinsdag was het de warmste dag in juni ooit. En juist op die dag had ik met mijn schoonzus afgesproken om te gaan stappen. Al om half tien ontmoetten we elkaar op station Utrecht Centraal en namen de trein naar Zwolle.
In de trein was het koel, maar buiten sloeg de hitte als een warme deken om ons heen. Het zou een dag worden met heel veel winkelen. Want in de grotere winkels was het vaak heerlijk koel dankzij de airco’s die op volle toeren draaiden. En met al die warmte moet je ook veel drinken, dus namen we het ervan op de vele terrasjes die Zwolle rijk is. Heerlijk kletsen over van alles en nog wat, hier kijken, daar kijken en dan toch besluiten dat we met deze hitte toch echt niet wilden sjouwen. Veel gevonden, maar dan toch maar niks gekocht.
Rond zes uur besloten we om in Utrecht te gaan eten, dan zaten we allebei meteen goed voor de terugreis. Het was nog even zoeken, maar uiteindelijk vonden we in de binnenstad toch iets naar onze gading.
Het was reuze gezellig en toen we de terugreis ondernamen werd het al donker… Dat doen we nog wel eens vaker, nietwaar schoonzus?

Net echt

Al weer een paar weken geleden gingen Leo en ik naar Zwolle. Een vriendin had in Museum de Fundatie de tentoonstelling van Tjalf Sparnaay bezocht. Zij was niet zo enthousiast, maar haar man liep het water in de mond van al die heerlijke hamburgers en belegde broodjes. Vriendin vond het wel erg natuurgetrouw geschilderd. “Je ruikt de frituurlucht erbij, als je naar die kroket kijkt”, zei ze. Dat prikkelde onze nieuwsgierigheid en terecht. Wij houden wel van dit soort kunst en hoewel de kunstenaar zeer hedendaagse onderwerpen kiest, zag ik toch ook wel heel veel connecties met de kunst van Rembrandt en zijn tijdgenoten. Ik keek met heel veel genoegen naar de bloemenstillevens, de knikkers en de geschilde citroen. Plots herinnerde ik me weer een rondleiding door Museum Boymans-van Beuningen. De rondleidster vertelde dat in de 17e eeuw een geschilde citroen schilderen gold als een meesterstuk. Kon je dat zo natuurgetrouw mogelijk, dan mocht je je “meesterschilder” noemen en trad je toe tot het gilde. Nou, wat mij betreft mag Tjalf Sparnaay dat nu ook!

Oh ja, en wat gingen we na al dat fastfoodgeweld eten? We namen de trein naar Schiphol voor een heerlijke super hamburger! 😉 😉 😉

Altijd bij de hand

Laatst zag ik deze sjaal, in Zwolle, in een klein maar oergezellig winkeltje.  Eigenlijk heb ik een beetje spijt dat ik hem niet heb gekocht. Want mocht ik ooit nog eens naar New York gaan, dan heb ik de plattegrond van de subway daar altijd bij de hand.

Maar ja, ik kan natuurlijk altijd nog terug gaan. Dat is ook eigenlijk het plan, want Bettie en ik waren daar, maar zagen niet al te veel van de stad. Allereerst omdat ik vergeten was uit te checken en we dus weer terug moesten naar het station en omdat we wat later van een heel uitgebreide high tea hebben genoten. Tja, eten en winkelen gaan helemaal niet samen. Dus zullen we nog wel eens afspreken om in Zwolle te gaan stappen. En dan maar hopen dat die sjaal nog steeds te koop is.

Â