Roeiers

Zaterdag besloten we onze excursie met een bezoek aan de “roeiers” . In de Rotterdamse haven zijn dat goeie bekenden. Natuurlijk roeien ze niet meer naar de schepen om die vast te maken, maar maken ze gebruik van moderne vletten met motoren, waarmee ze over het water scheren.


In vervlogen dagen waren het de mannen in gele oliepakken met zuidwesters op die met grote dikke touwen de schepen vast legden aan de kade. Vastleggen doen ze nog steeds, al zijn de trossen dunner en van kunststof. En bij gevaarlijke stromingen of hevige wind kunnen de roeiers nu ook gebruik maken van een zelf ontworpen apparaat, dat een schip stevig aan de kant houdt. Met de huidige omvang van de schepen is dat natuurlijk ook noodzakelijk. En het zijn niet meer alleen mannen, die dit beroep uitoefenen. Ook vrouwen volgen de opleiding en staan hun mannetje. Zoals uit dit artikel in het Algemeen Dagblad blijkt, werkten bij het vastleggen van het ms MSC Gülsün, het grootste containerschip ter wereld, mannen en vrouwen zij aan zij.

Wereldhavendagen 2019

Ook op zaterdag hadden we, samen met schoonzus en zwager, een excursie uitgezocht. Ditmaal voeren we met een gecharterde waterbus naar Heijplaat, waar we een bezoek brachten aan Broekman Logistiscs.

In enorme grote en hoge loodsen worden producten aangeleverd, opgeslagen en klaar gemaakt voor vervoer naar andere bestemmingen. Daarbij moet je denken aan enorme turbines en machines, die niet passen in een hal van gebruikelijke afmetingen.

Het bedrijf beschikt over kraanbanen die lading van bijzondere afmetingen en gewichten kunnen verplaatsen. Want hoewel een turbine er groot, log en zwaar uitziet, is het een zeer kwetsbaar apparaat. Het kan niet zomaar gehesen worden of een beetje scheef in een kraan hangen. Die apparaten hijsen, verplaatsen of in een schip stuwen, vereist vakmanschap en speciale apparatuur, die dus bij Broekman Logistics voorhanden is.

Ik vind dat altijd zeer interessant om te bekijken. Je voelt je een beetje nietig in zo loods, waar een flink gebouw in zou passen. Je staat naast een turbine die boven je uit torent en waarvan de waarde vele miljoenen is en krijgt zo een kijkje in een onbekende wereld.

Hier worden ook enorme machines samengebouwd in delen van de hal die voor dit doel speciaal gehuurd kunnen worden. Op dit moment heeft een Japans bedrijf een deel van de hal in bedrijf. Zo wordt iets geleverd dat uniek is in de wereld en waar wordt samen gewerkt met vele mensen uit verschillende landen.

Van Nelle

Het blog over de Van Nelle reclames en Piggelmee kwam niet zo maar voorbij. Het was de opmaat naar dit blog. Want afgelopen vrijdag gingen we, in het kader van de Wereldhavendagen, naar de Van Nelle fabriek.

De grote loopbruggen die het gebouw zijn karakteristieke aanzien geven, zijn een beetje vreemd aangebracht. Dat kwam omdat de plannen voor een identiek, gespiegeld, gebouw er tegenover drastisch verkleind werd. Door de krach van 1929 liep de financiering gevaar en werd besloten voor een veel kleiner gebouw. Maar de loopbruggen waren al gemaakt en dus werd een oplossing gezocht en gevonden.

Zo’n excursie start vanaf het terrein bij de ss Rotterdam en daarvoor moeten wij met het OV de hele stad door. Geen nood, dat doen we graag. Vanaf de Rijnhaven liepen we naar de klaarstaande bus, die ons via Europoort naar de Van Nelle fabriek bracht.

We werden opgewacht door een vriendelijke jongeman die met veel verve vertelde over het ontstaan van de fabriek, de ontwikkelingen en de toekomst. Want het gebouw wordt stapje voor stapje milieu neutraal gemaakt. Koffie, thee en tabak wordt er niet meer verwerkt of verpakt. De fabriekshallen zijn omgebouwd tot moderne kantoren, waar computers en schermen de boventoon voeren.

De architect van het gebouw, Leendert van der Vlugt, had een vooruitziende blik. Want hoewel het gebouw in de jaren 20 op de tekentafel ontstaat, bevat het tal van ook voor deze tijd nog steeds moderne voorzieningen. Grote kabelgoten, de mogelijkheid om zware machines vrij naar de bovenste etages te takelen, veel glas en licht. Douches waren in die tijd ook een nieuwigheid.

In de werkplaatsen, fabriekshallen en kantoren waren de hoofdkleuren geel en bruin. De directie was te herkennen aan het blauw en rood op wanden en trappen. En al is het gebouw nu bijna 100 jaar oud, het lijkt nog zo modern.

Druk, druk, druk…

Och heden, wat kan een mens toch veel te doen hebben. Nou ja, denken veel te doen te hebben, want als pensionado zouden we natuurlijk geen tijdgebrek mogen claimen. Maar toch, twee drukke dagen met excursies van de Wereldhavendagen, wat klusjes in huis, boodschappen, plannen voor een komend weekend en na al die uitstapjes eens even lekker uitslapen… Tja dan schiet het bloggen er even bij in. Geen ramp, denk ik dan maar. Binnenkort maak ik wel blogjes over wat we zoal deze dagen gedaan en gezien hebben. Nu zullen jullie het nog even met een foto-impressie moeten doen 😉

Achteraf…

Achteraf kijk je tegen de kont van het paard…. Nou ja, in dit geval mijn achterwerk. Wat ik daar doe? Ik trek aan een of ander hijswerktuig in een poging te zien hoe sterk ik wel niet ben 😉 Lang niet sterk genoeg om ook maar een decimeter vooruit te komen, maar met hulp van de stoere brandweerman kwam ik toch nog ergens.  jarig

Maar gelukkig ben ik in ieder geval weer heel wat sterker dan in het begin van dit jaar. Na de operatie kon ik nog geen bloemenvaas optillen, nu pak ik de boodschappen al weer “gewoon” uit de auto.
En dat ik vandaag mijn 68e verjaardag kan vieren, daar ben ik ontzettend blij en gelukkig mee!

Bewaren

Bewaren

Avondrit

Vandaag een niet alledaagse opname, geschoten tijdens een avondlijke rit naar de Maasvlakte. Want het eerste weekend in september betekent in Rotterdam:  Wereldhavendagen.

Wij hadden o.a. geboekt voor de excursie “Containers by night”, waarbij we in de schemering een lange tocht maakten over de ECT-Delta Terminal op de Maasvlakte, die volop in bedrijf was en daarna nog in het donker langs de havens en de vele bedrijven reden. Zoiets zie je niet elke dag, toch?

Wereldhavendagen

Zoals gebruikelijk het eerste weekend van september worden in Rotterdam weer de Wereldhavendagen gehouden.
Wij hebben dit keer bezigheden buiten Rotterdam, waardoor wij er niet naar toe kunnen. We waren zeker gegaan, want het is altijd gezellig en de Rotterdamse haven is en blijft een speciale attractie.

Arm kind

Daar zat ie, op de Wereldhavendagen. In het zonnetje, aan de kade, maar verscholen achter een grote zwarte box. Hij kon helemaal niets zien, dus vroeg ik of hij daar wel goed zat. Meteen zette hij het op een huilen. Verschrikt vroeg ik de moeder wat ik verkeerd gedaan had. Ze sprak Engels en vertelde dat ze net uit Libië kwamen.

Het kind was bang van al het geluidsgeweld en dacht dat het ook hier oorlog was. Maar zij had haar kinderen juist meegenomen, om te laten zien dat knallen niet altijd dood en verderf betekenden.
Hij geloofde het nog niet. Zal het nog goed komen met hem?