Onbegrijpelijk

Zo nu en dan sijpelt er een bericht door in het nieuws van alledag waarvan ik helemaal niks snap. Zo las ik gisterenmorgen in Trouw dat ziekenhuizen vrijwel allemaal wegwerpspullen gebruiken.

Bron: Dagblad Trouw

Nou kan ik me iets bedenken bij doekjes, washandjes en zo. Maar zelfs apparaten van meer dan 400 euro worden blijkbaar maar 1x gebruikt en dan gaan ze in de kliko. Hoezo duurzaam, hoezo besparingen?

Want ook scharen, pincetten, scalpels en nog meer wordt slechts één maal gebruikt. Dat is op zich niet zo gek, want dan krijgt de chirurg altijd een steriel voorwerp in handen. Daarmee wordt de zorg beter en sluiten men risico’s uit.

Maar en bijna gepensioneerde chirurg zorgt er voor dat de instrumenten en andere materialen worden nu hergebruikt, onder andere door ze om te smelten en opnieuw er iets van fabriceren. Het is in ieder geval beter dan alles te verbranden en in rook op laten gaan.

Toch vraag ik me af, waarom kunnen die spullen – vooral de metalen – niet gewoon gesteriliseerd worden. Dat moet technisch toch niet zo’n enorme opgave zijn.

Rommel

Dat je al die papierrommel niet in je huis wilt hebben, is natuurlijk heel begrijpelijk.

Maar moet je dan een ander opzadelen met jouw troep? Die bak mag ook wel wat vaker worden geleegd, maar er zo’n rotzooi van maken vind ik toch wel heel erg vervelend.

Ik zou de hele handel, mopperend dat wel, weer mee terug nemen en later weg gooien.

Ontspullen

Hoe gezellig kerst en oud en nieuw ook moge zijn, de meesten van ons vinden het ook wel weer lekker als alles is opgeruimd. Weg boom, weg slingers, gewoon weer alles glad en fris.

En als je dan toch bezig bent, kun je natuurlijk meteen doorgaan met ontspullen. Hup, klerenkast opruimen, weg met die ouwe troep. Het wordt tijd voor nieuwe kleren, frisse kleuren.

Maar wat doet men met de zaken die op de weggooi-stapel komen? In de kliko is niet meer van deze tijd. Het kan en moet dus gerecycled worden. Men vult een plastic vuilniszak en loopt er mee naar de kledingbak. Maar kijk nou eens, dat hadden meer mensen gedaan. Die bak puilt uit. Ach joh, pleurt het er maar naast of bovenop.
Want ook een milieubewust geweten heeft zo zijn grenzen…..!

Verspilling

Gisteren tipte ik deze uitzending al even aan. Bij de NDR (Duitsland) dus misschien niet voor iedereen nog te bekijken. Maar met een schrikwekkend verhaal over verspilling en geld, maar vooral materiaal, weggooien.

Foto via Google

De uitzending begint met een enorme stapel zakken waarin gebruikte textiel en kledingstukken zitten. Alles bij elkaar zo’n vier vrachtwagens vol, in totaal 5000 kilogram.
En dat wordt in geheel Duitsland elke twee minuten weggegooid .
Misschien is het in ons land een beetje minder, maar het blijven toch enorme hoeveelheden.

En als je dan ook nog eens leest dat we elk jaar gemiddeld 46 nieuwe kledingstukken kopen, en zo’n 6 paar schoenen, dan weet je dat deze over-consumptie de spuigaten begint uit te lopen.

Ik heb die cijfers met verwondering gezien en weet zeker dat ik niet zoveel kleding en/of schoenen koop. Zou niet weten waar ik het allemaal moet laten. Maar beangstigend vind ik het wel. Zoveel “welvaart”, terwijl het ook betekent dat aan de andere kant van de wereld mensen zich afbeulen om die spullen hier goedkoop en snel te brengen. Zou het volgend jaar misschien een ietsje minder kunnen?

Voldoende

meeuw.jpgDe meeuwen in de buurt van het Erasmus MC hebben geen honger. De afvalbakken zitten vol met allerlei voedsel. Waarom je eten koopt en het halverwege weggooit is mij niet duidelijk. Maar er zijn ook wat scholen in de omgeving en de leerlingen daarvan zullen ook wel eens wat weggooien. De meeuwen moeten er wel wat voor doen en een beetje geluk is ook niet weg. Want helemaal onderin kunnen ze niet komen. Maar als er een bakje met friet of zo bovenop ligt, is het meteen bingo. En van dichtbij zijn het best wel grote beesten. Deze heeft hier een bak met salade gevonden en liet zich niet opjagen door de voorbijgangers. Nou ja, die kunnen gewoon opnieuw wat halen…

Afval

Wat hebben we toch veel spullen en wat gooien we toch veel weg. Dit was nog maar een klein deel van wat er gisteravond allemaal op de Zeedijk in Amsterdam stond. Afgedankt, weggegooid, van geen waarde meer. Ongetwijfeld veel afval van de horeca, maar ook toch wel huisvuil. Wat een troep!

10-consumptiemaatschappij

Vrijmarkt

En hoe was het gisteren? Genoten van alle Oranjedrukte? Nog langs de vrijmarkt geweest?
Dat is bij ons een jaarlijks terugkerend ritueel. Kijken wat anderen allemaal weg willen doen en ons afvragen of ze het ook wel verkopen. Want als je dan eindelijk besloten hebt om er mee langs de straat te gaan staan en je verkoopt het niet. Wat dan?

Ach, misschien staat ie er volgend jaar wel weer mee….

 

Tel uit de winst

Met ingang van 1 september 2012 mogen er in de Europese Unie geen gloeilampen meer verkocht worden. Vanwege de duurzaamheid, want die ouderwetse gloeilampen verbruiken veel te veel stroom. Ook halogeenverlichting wordt binnenkort in de ban gedaan. Het is nu alles LED wat de klok slaat.
Maar of dat nou zo duurzaam is? Vanmorgen kochten wij een stopkontaktlamp, uiteraard met een LED-lamp erin. Leuk en handig dingetje waarvan we een lange tijd plezier hopen te hebben. Zo’n armatuurtje heeft niets te verduren, dus het kan jaren mee.
Maar als die LED-lamp het mocht begeven, dan kunnen we het hele armatuur weggooien. Want een nieuwe LED-lamp erin doen kan niet. Er wordt beweerd dat die LED-lampjes wel 20.000 branduren meegaan. Maar dat moet ik toch eerst nog zien.
 

Nu staan (of hangen) er hier lampen die Leo en ik kochten nog voor we gingen trouwen. Die armaturen zijn dus al meer dan 40 jaar oud.  Was de lamp kapot, dan draaiden we er gewoon een nieuwe in. Dat is toch veel duurzamer dan alles weg te moeten gooien?