 |
Nee, thuis hadden we ze niet. Maar messenleggers hoorden wel bij de uitzet van mijn zus. Destijds vond ik het een toppunt van “chique”. Later, toen ik mijn eigen spullen ging kopen, vond ik ze vooral overbodig. Ik heb ze dan ook nooit gehad. Deze set lijkt me ook niet al te vaak uit de doos gehaald. Het was vast een geijkt huwelijkscadeau, waar je jaren later met weemoed naar kijkt. |
“Och ja, nog van tante en oom gekregen. Wat lief. Maar ja, wat doen we ermee?” Naar de rommelmarkt dus!
Dit aanplakbiljet hangt op het raam van de Herenkapperszaak van Ger de Winkel in Rotterdam.
| Eerst kwam Leo hier met onze jongens, die voor de vakantie vaak een “vakantiekoppie” lieten scheren. Lekker kort, zodat ze er geen last van hadden bij het zwemmen. Nu gaat Leo al weer vele jaren alleen, omdat de kinderen natuurlijk elders hun haren laten knippen. Als je al zo lange tijd bij een en dezelfde man komt, word je vanzelf een beetje vrienden. |
 |
Het was dan ook met een beetje weemoed dat Leo hier gisteren voor het laatst kwam. Met een cadeautje voor Ger en zijn vrouw, als pleister op de wonde. Want afscheid nemen doet altijd een beetje pijn.