Zoals vaker vond ik deze foto op Instagram. Er bestaat een hele groep van mensen die foto’s maken van waslijnen in allerlei vormen.
Het is dan ook een leuk gezicht, wapperende lakens, kleding of in dit geval werkdoekjes.
Ik heb deze zelf ook, doe ze alleen gewoon in de droger, bij de andere was. Ja dan mis je dit leuke plaatje. Want ook ik zou ze zo keurig op kleur ophangen.
Maar gelukkig zijn er altijd foto’s van anderen, die ik dan ook graag gebruik.
Hoewel we bijna,allemaal een wasmachine thuis hebben staan, is die zelden groot genoeg voor een dekbed. En ook die moeten zo nu en dan door een sopje om weer lekker fris te zijn.
Bij een benzinestation bij de grens zag ik dit. In eerste instantie niet zo duidelijk, maar natuurlijk ging ik poolshoogte nemen.
Maar liefst een trommel voor 20 kg wasgoed. Alles inclusief, dus wasmiddelen en extra wasverzachter. Al vind ik dat laatste niet zo nodig.
Maar goed, campers en caravanners kunnen hier dus terecht. Aan het eind van de vakantie nog even langs en al het grote beddengoed is dan weer lentefris.
Bron: Google foto’s
Maandag stopte ik was in de machine en moest ineens weer denken hoe dat vroeger ging. Je moet dan een hele tijd terug, zo jaren vijftig. De meeste vrouwen hadden geen wasmachine. Een geiser of boiler was zelfs nog erg luxe. Wij hadden in ieder geval nog geen warm stromend water. Dus liep moeder ’s morgens met twee zinken emmers naar de waterstoker in de straat en haalde daar warm water. Thuisgekomen moest ze drie trappen naar de zolder op. De vuile was had ze dan al in de kuip gedaan. Er ging wasmiddel bij (klopte ze dat nog van groene zeep en soda…?) en dan kon ze aan de gang. Met een harde borstel werd het wasgoed geboend op een plank. Elke vlek werd ter hand genomen. De geboende was ging in een gereedstaande teil en dan kon er gespoeld worden. Met koud water natuurlijk. Dat was er gelukkig wel voorhanden op onze zolder. Tussen de spoelbeurten door werd er gewrongen, eerst met de hand en daarna met de wringer. Soms moet ik helpen om de gewrongen lakens op te vouwen, die dan zo door de wringer gingen. Dat scheelde strijkwerk!
En nu…? Ik sta soms te zuchten omdat ik de was moet uitzoeken op kleur. Wat een gedoe…! Dan is het maar goed dat ik nog weet hoe het vroeger ging en ben ik weer blij dat wassen bij ons is teruggebracht tot het kiezen van het juiste programma. En ga ik vrolijk iets gezelligs doen!
Al weer een tijdje geleden maakte ik deze foto tijdens een wandeling door Rotterdam. Die was hing daar zo mooi en kleurig. De wasvrouw had maling aan ingesleten regels als “maandag-wasdag” want het was echt op een zondag dat ik er langs liep. En wat maakt dat ook uit. Misschien had ze voor de maandag andere plannen, of kwam het beter uit nu ze toch voor de kant lag. Wie zal het zeggen….
 |
Ik kon niet nalaten te grinniken toen ik deze foto in een woonblad zag. Zo’n wasrekje stond vroeger bij regenachtig weer met was rond de kachel. Eigenlijk vond mijn moeder het maar niets, ze liep liever de trap op naar de zolder om daar de was op te hangen. Maar soms was er te veel, of droogde het niet snel genoeg. Maar prettig vond ze het niet en ik al helemaal niet. Zo’n ongezellig gezicht, bah… Ik vond het ook altijd een beetje muffig gaan ruiken in huis. Had mijn moeder zo’n foto gezien, had ze zeker gezegd “Meisje, wat hebben we een heleboel waardevols weggegooid”. |
Nooit gedacht dat zo’n rekje nog eens helemaal top zou worden, en dat voor die prijs. Ach, alles komt een keer terug….
Het leukste van reizen vind ik dat je soms zulke gewone dingen ziet, die toch heel opmerkelijk zijn. Zo ontdekte ik dat in Londen ongelofelijk veel wasserijen zijn. Meestal kleine bedrijfjes, waar je niet alleen je kleding kunt laten stomen, maar ook je overhemden kunt laten wassen en strijken en kleine reparaties kunt laten doen.
Verdwijnen hier de stomerijen uit het straatbeeld, in Londen dus niet. Je ziet er dan ook nog hordes keurige mannen in donkere pakken, netjes gestropdast. En omdat de meeste Engelse 
vrouwen tegenwoordig ook een baan hebben, wordt de was de deur uit gedaan.
| We zijn weer thuis na een vakantie in Italië. En dan roept de dagelijkse routine weer. Niet te geloven wat een was je hebt na drie weken. Ik ben vandaag dus druk, druk, druk met wasmachine na wasmachine te vullen. En straks boodschappen halen, en opruimen. Och, och, helemaal geen tijd om te bloggen…… 😉 |
 |
| Over sommige dingen kan ik me verschrikkelijk verbazen. Over dit bijvoorbeeld. Alle stof en pluizen die uit de droogtrommel komen. Je stopt de was er schoon in, laat alles drogen en dan… dan zit er een laag pluis op het filter. Op Amerikaanse sites las ik dat sommigen die pluizen bewaren en er dan iets mee opvullen. Superzuinig, maar dat gaat me iets te ver. Na een maand verzamelen gaat alles de klikko in. Waarom na een maand? Omdat ik het tegelijkertijd doe met het schoonmaken van de warmtewisselaar. |
 |
Jaja, de moderne huisvrouw heeft heel wat te regelen en te onthouden! 😉 😉