In 2020 zagen we elkaar voor het laatst. Toen kwam de C-crisis. In de tussentijd deelden we (bijna) dagelijks onze berichten via onze blogs.
Gisteren, 3 jaar later, ontmoetten we elkaar weer. Zoals gebruikelijk in het centrum van het land, Utrecht-Centraal. En ondanks treinstoringen en vertragingen zaten we weer snel aan tafel.
Heerlijk bijpraten, koffie drinken en samen lunchen.
En voor we het wisten was het alweer tijd om op huis te gaan. Maar volgend jaar weer. Dat staat vast.
Vanuit alle windstreken kwamen gisteren Bettie, Inge, Marthy, Jeanne, Ton, Emie en ik naar Utrecht Centraal voor wat nu al een traditie geworden is: onze jaarlijkse Bloggers-bijeenkomst.
We schoven aan tafel in Bar Beton en praatten over van alles en nog wat. Over vrolijke, rare, leuke, belachelijke of verdrietige dingen. We bleken soms van dezelfde dingen te houden, of juist volkomen andere interesses te hebben. Maar over één ding waren we het aan het eind van de middag roerend eens: Het was een heerlijke, gezellige en ontspannen dag! We hebben ons goed geamuseerd, er was gelachen, geen onvertogen woord gevallen en volgend jaar wordt het natuurlijk herhaald. Want “LIFE is better with Friends”
Tja, misschien is dit bericht een beetje mosterd na de maaltijd. Want alle andere mede-bloggers hebben er al over geschreven. Hoe leuk het was, hoe gezellig, hoe we onmiddellijk een klik hadden. En van hoe ver we kwamen, uit Zuid-Limburg, Hoorn, Ilpendam, Stolwijk, Delft en Rotterdam.
Een impulsieve reactie bij Emie resulteerde in een gezellige ontmoeting met Marthy , Bettie, Jeanne en Inge in het café in het Centraal Station van Utrecht.
Mijn vrees dat het gesprek na wat inleidende verhalen zou stokken, was totaal ongegrond. Van de eerste minuut af werd het een geanimeerd gesprek. Over bloggen (natuurlijk), en verder over van alles en nog wat. Het voelde als een warm bad. Bettie zei dat ze er vijf nieuwe vriendinnen bij had gekregen en iedereen was het daarmee eens. En het leuke is, dat we eigenlijk (bijna) elke dag bij elkaar op visite komen. We blijven net lang genoeg en komen altijd op de juiste tijd. Want ja, de een kijkt de bloglijst ’s morgens in bed al na, de andere wacht er mee tot na het avondeten. Dat kan gewoon met bloggen. Je hoeft elkaar niet te zien om toch te ontmoeten. Afstand verdwijnt. Maar zo nu en dan elkaar in het echt te ontmoeten, is geweldig. Dus Emie, Marthy, Jeanne, Inge en Bettie, tot volgend jaar!
Op mijn e-reader las ik Gustav & Anton van Rose Tremain. Een verhaal over een alles beheersende vriendschap. Gustav Perle ondervindt als kind niet veel liefde. Zijn vader heeft hij nooit gekend, omdat die al vroeg overleden is. Zijn moeder is een teleurgestelde en vaak depressieve vrouw, die de dood van haar man niet kan verkroppen. Gustav mag nooit huilen en moeder voedt op met harde hand. Dan leert hij Anton kennen, die uit een heel ander gezin komt. Daar heerst liefde, aandacht en warmte.
Er ontwikkelt zich een levenslange vriendschap. Gustav steunt Anton waar mogelijk, maar kan niet bewerkstelligen dat de jongen en later de man zijn faalangst de baas wordt.
Boeiend om te lezen, niet altijd even vrolijk maar toch ook soms optimistisch tegen alle verdrukking in.
Zo’n 25 jaar geleden kwamen we elkaar tegen, in Duitsland. In Weissenborn, een piepklein plaatsje tegen het IJzeren gordijn. Wij met onze kinderen kwamen voor een wandeling en zij met hun zoontje en dochtertje ook. Het klikte meteen. De mannen praatten, Carla en ik kletsten en de kinderen renden van hot naar her en hadden reuzenlol. Voor dat wij weer naar huis toe zouden gaan, gingen we nog even langs om gedag te zeggen. Er was koffie, de kinderen kropen bij elkaar met Donald Ducks en we wisselden adressen. Het was het begin van een hechte vriendschap. We vierden nog regelmatig vakantie, gingen vele dagen samen wandelen. De kinderen werden groter, gingen naar de Middelbare School, studeren. We vierden Kerst, waren bij trouwerijen en deelden onze zorgen bij ziekte. En nu, na 25 jaar, was het tijd voor een grote reünie. Met alle volle agenda’s was dat nog wel even een probleempje, maar uiteindelijk, op 31 augustus 2014 vonden we elkaar weer terug in Plaswijck in Rotterdam. Er waren foto’s van toen en er werden foto’s voor later gemaakt. En aan het eind van de middag stonden we met z’n allen klaar voor een groepsfoto:
Kort nadat ik mijn eerste schreden op internet zette, ontmoette ik (virtueel) Bettie. Het klikte meteen en daar is een leuke vriendschap uit ontstaan. Uiteraard volgen we elkaars blog, ook op Pinterest komen we elkaar tegen. Maar niet te vergeten hebben we al veel gezellige dagen met elkaar doorgebracht. Meteen als we elkaar op het station gevonden hebben, start het gesprek en pas bij de laatste afscheidsknuffel verstommen we. Zo waren we vorige week nog in Amsterdam, favoriete stad waar altijd wel wat te zien is. Van de Noordermarkt tot Worldpressphoto. En regen, sneeuw of zon, dat maakt niet uit! We hebben altijd een prima dag!
| We houden allebei van snuffelen op rommelmarkten en als ik hier bij de 2e hands boekenkraam een meisjesboek tegenkom, denk ik onmiddellijk aan Bettie. Zo zijn er al een paar boeken naar Hoorn gestuurd. Vorige week stuurde Bettie mij het door haar gewonnen boek Rutger Bakt. Met op de doos een superleuk gedichtje, ook al zo’n gezamenlijke hobby. Net als het fotograferen van van alles en nog wat. Ik denk dat als we ons fotoarchief naast elkaar leggen, we bijna identieke foto’s tegenkomen. |  |
Bettie stuurt regelmatig een foto in voor Stuureenfoto en ik doe weer mee met haar fotothema’s. Het is een ware kruisbestuiving 😉 😉 Zo nam ik deze foto, een aantal jaren geleden in Hasselt. Komt vast nog wel eens van pas, dacht ik toen. En nu past dit gezellige bord ineens helemaal bij Bettie’s thema “Bordjes”.
En Bettie, jammer dat Hasselt iets te ver weg is, ander gingen we hier toch wel eens kijken….
| Regelmatig gaan we bij vrienden eten en natuurlijk neem je dan iets mee. Dit keer was dat een flesje met likeur van Wilde Vlierbessen.In een gezellig papiertje verpakt en met een zelfgemaakt toepasselijk label eraan.
Op de achterkant een recept voor een toetje met de likeur. |
 |
 |