Moestuin

Een moestuin hebben, moet heerlijk zijn. Maar om er zelf een te starten zie ik toch niet zitten. Zo’n tuin bij anderen bewonderen, er met plezier over lezen, ja dat dan weer wel.

Zo’n tuin brengt een heleboel werk met zich mee. En dat was in vroeger niet anders. Daarom hadden rijke mensen dan ook een of meerdere tuinmannen, die zorgden voor alles. Van spitten, snoeien tot zaaien en oogsten. Met een flinke kas voor de stekken en zaailingen.

Ik herinner me een serie uitzendingen op de BBC, waarin een Victoriaanse moestuin werd opgezet, onderhouden en waaruit werd gekookt. En niet alleen ik maar ook een columniste van “The New Yorker” vond het uitzonderlijke afleveringen, waarin van januari tot en met december alle stadia van de tuin worden belicht. Die serie is nog te koop bij Amazon.

Destijds heb ik het allemaal met heel veel plezier bekeken. Later kocht ik ook het boek dat naar aanleiding van die serie verscheen. Met mooie foto’s van de tuin natuurlijk, maar ook met foto’s en tekeningen van de keuken waar het allemaal gemaakt werd. Met heerlijke verhalen over hoe “downstairs” zorgde voor de heerlijke gerecht die bij “upstairs” op tafel kwamen.

Heer en Meester

Vanavond zit ik weer voor de buis. Sinds enkele weken kijk ik naar de serie “Heer en Meester” op zaterdagavond. Met Daan Schuurmans in de rol van Valentijn Rixtus Bentinck.Schuurmans is geknipt voor deze rol, hij manoeuvreert met souplesse in en door komische, gevaarlijke of amoureuze situaties. Blijft op en top gentleman, van zijn Italiaanse maatschoenen tot zijn keurig gekamde haar.

De serie roept bij mij herinneringen op aan The Saint of De Wrekers. Enerverend, humorvol en soms net iets “over the top”. Mooie vrouwen, snelle auto’s, champagne en kaviaar, maar ook misdaad, lijken en bad guys. Uiteindelijk komt alles natuurlijk goed, want tenslotte wordt elke dag een Valentijnsdag.

Wie de serie nog niet kent, hier kun je alle afleveringen terugkijken.

 

Hotel Adlon

  Wie mijn blogjes over de trilogie van Jenny Glanfield (kijk hier, hier en hier) heeft gelezen, begrijpt dat ik zondag 6 januari 2013 om 20.15 uur voor de buis zal zitten. Want dan wordt op het ZDF de eerste aflevering van de driedelige serie “Hotel Adlon” vertoond.Jenny Glanfield gebruikte het Adlon-hotel als haar inspiratiebron, maar deze serie is niet op haar boeken geënt.

Het hotel is natuurlijk een fenomeen in Berlijn en er zullen dus wel meerdere verhalen over geschreven zijn. Ik ga in ieder geval kijken en genieten van de sfeer, de mooie kostuums en Berlijn in de oude tijd.

De serie wordt gelukkig niet met grote tussenpozen vertoond. Na de uitzending op zondag volgt het tweede deel al op maandag 7 januari en op woensdag 9 januari wordt het laatste deel uitgezonden, telkens om 20.15 uur. Heb je de uitzending toch gemist, ’s nachts is er een herhaling, al moet je dan natuurlijk wel lang opblijven 🙁

 

Coronationstreet

Al zappend kwam ik gisteren ineens een aflevering van Coronationstreet tegen. Al jaren heb ik daar niet naar gekeken, maar ineens was ik weer een tiener. Toen mijn moeder en ik op donderdagavond keken. Dat was de avond dat mijn vader ging kaarten en wij dus heerlijk konden zwelgen in de serie. Eigenlijk ging het over niets, zomaar een doorsnee straat ergens in Engeland. Maar dat was nou juist het leuke, allemaal mensen die gewoon deden. En deze vonden we de leukste: Ena Sharples, de roddeltante met de scherpe tong, die haar medebewoners bekritiseerde in The Rovers Return Inn.

Puur jeugdsentiment!