Vakantieherinnering

In Istanbul waren we met de jongens in 1999. Dat is in de vorige eeuw, dus echt heel lang geleden. Als ik de foto’s weer bekijk, zie ik hoe we allemaal veranderd zijn. Onze jongens zijn allang geen pubers mee, maar beginnen zelfs “middelbaar” te worden. Over onszelf wil ik maar niet schrijven 😉

Maar wat hebben we nog leuke herinneringen aan die paar dagen dat we er waren.

Het slenteren over markten, door de bazaar, varen over de Bosporus, tramritjes en een taxirit met een wel heel erg avontuurlijke chauffeur. Maar we overleefden het gelukkig.

En dan natuurlijk het heerlijke gebak. Vlakbij ons hotel vonden we een bakkerij, waar we ’s avonds nog een klein kopje koffie gingen drinken. Natuurlijk vergezeld van wat stukjes heerlijke baklava of hoe de andere gebaksoorten ook mogen heten. Met recht zoete herinneringen.

Lachen

Nou, eigenlijk niet lachen. Want ik ben vooral boos over het bericht dat ik vanmorgen in de krant las. Meneer Bulent Arinc, de Turkse vice-premier, vindt dat vrouwen niet meer in het openbaar mogen lachen. Dat zou mannen maar aanzetten tot onreine gedachten.

We kunnen beter lachen en vrolijk zijn, dan agressief doen en bommen gooien. En als hij het niet kan aanzien, dan doet ie zijn ogen maar dicht. Onreine gedachten, hoe verzint zo’n man het….. Wat een idioot.

bron: National Geographic