Het scheelt maar 1 letter…

Op de markt lagen deze boeketten klaar. Ik hou niet zo van witte bloemen, maar goed… Drie bijna identieke boeketten. Het riep vragen bij mij op.

Een drieling die ging trouwen? Of vergiste ik me nou toch? Eventjes vragen aan de koopman.

Ja, mevrouwtje, dit zijn rouwboeketten. Nee, nee, geen trouw, echt rouwboeketten. Nou ja….

Weet je het nog…?

Voorpagina Volkskrant 14-8-1973 (via Delpher)

Weten jullie nog wat voor weer het was op 14 augustus 1973? Ik schat zo maar in dat je het niet meer zult weten. Ik wel!!
En ik weet het nog zo goed, omdat het onze trouwdag was. Tja, dan onthoud je het natuurlijk.

Het was prachtig weer, voor mijn doen eigenlijk een beetje te warm. Want toen ook al drupte het zweet me snel langs de oren. Maar zo’n dag gaat als in een roes voorbij. Al blijven de herinneringen natuurlijk wel.
We trouwen vanuit onze eigen flat. Mijn ouders kwamen bijna te laat aan omdat de taxichauffeur de weg niet wist. Dus zoefden we over de weg naar het stadhuis en kwam ik zowat hollend de stadhuistrap op.

De receptie, het etentje in een restaurant dat inmiddels al lang niet meer bestaat. Schoonouders die moeilijk aten, omdat ze nog maar kort daarvoor hun tanden hadden laten trekken. Herinneringen die nooit zullen verbleken.

En nu zijn we dus 46 jaar verder. Met twee lieve zonen en een schat van een schoondochter. En vast van plan om de 50 jarige bruiloft te halen!

Wat is nou tijd?

1.262.304.000 seconden =
21.038.400 minuten =
350.640 uren =
14.610 dagen =
40 jaar =

zo lang ben ik vandaag met Leo getrouwd!

En we gaan voor nog heel veel meer jaren!