In 2008 moest ik na de borstkanker operatie ook nog bestraald worden. Dat gebeurde in de Daniël den Hoedkliniek, hier in Rotterdam.
De verzekering voorziet in zo’n geval voor ziekenvervoer, maar Leo en ik besloten op eigen gelegenheid te gaan. We zetten dan de auto bij een halte van de tram die bijna tot voor het ziekenhuis rijdt.
De eerste keer had Leo een katoenen tasje bij zich. Ik vond dat vreemd, waar had hij die nou voor nodig? Maar wat bleek? Eenmaal in de tram toverde hij uit die tas van allerlei lekkers. De ene dag was het een krentenbol, dan weer een stukje chocola of een sultana. Ook had hij meestal een pakje chocomel of appelsap bij zich en zeker als het heet was ook nog een flesje water. Elke dag, en dat meer dan 30 keer, was het iets anders. Ik had natuurlijk al snel in de gaten dat die knapzak altijd mee moest. Het werd een beetje een soort van handelsmerk. En zo werd die bestraling weliswaar nog geen feestje, maar wel een heel stuk minder vervelend.
Ook onderweg zagen we nog wel eens wat. Dan lag er een groot schip bij de Erasmusbrug, dan weer waren er allerlei evenementen in aanbouw. En op de terugweg namen we wel eens een ijsje of gingen we nog even de stad in.
Bestraald worden moet ook dit keer weer. Misschien minder vaak, maar toch. Maar die knapzak wordt vast weer van stal gehaald.
Tag Archives: tram
Turijn
Vrienden hadden het al gezegd, Turijn is een heel leuke stad. En ze hadden er geen woord van gelogen. Een heerlijk relaxte stad, niet te groot, met mooie pleinen, leuke straatjes, winkels waar je je suf zou kunnen shoppen en onnoemelijk veel restaurantjes waar je heerlijk kunt eten. Het was heerlijk weer, niet te warm. En mocht het een keer regenen. dan kun je toch nog fijn wandelen onder de vele arcades.
 |
We logeerden in een hotel bij station Porta Nuova met de metro, bus en tram op loopafstand. Meteen een meerdagenkaart gekocht, zodat we gemakkelijk op het openbaar vervoer konden stappen. Prima geregeld dus! |
| Die metro heeft maar één lijn, maar die is onbemand. Met een beetje geluk kun je helemaal vooraan in het eerste rijtuig zitten en waan je je eventjes bestuurder. Eigenlijk zijn die plaatsen bestemd voor kinderen, maar och, als volwassene wil je ook nog wel eens kind zijn, toch? |  |
Nostalgie
Laatst hoorde ik dit liedje, gezongen door Wim Sonneveld. Nostalgie in het kwadraat over een tijd die al héél lang achter ons ligt en waaraan ik zelfs niet meer echt weet van heb. En zoals Paskal Jakobsen het zingt, klinkt het ook prachtig.
Voor iedereen
Al wordt ie dan niet voortgetrokken door paarden, deze weken kan iedereen in Amsterdam een ritje maken in de “Gouden Koets”. Nepgoud dat wel,. maar toch! En als je dan een plaatsje bij het raam hebt, wuiven natuurlijk. Oh ja, je mag er mét of zonder hoed in 😉
Trammetje
In bijna elke stad gebruiken wij bij voorkeur het openbaar vervoer. Dat deden we ook in Istanbul, waar we natuurlijk met dit trammetje mee wilden. Het is alweer een tijd geleden dat wij er waren. Het trammetje was oud, maar nog in perfecte staat. Zonder één krasje op de ruit. Zou het nog zo zijn?
