Lezen

Jaren lang had ik een abonnement op de Libelle, soms afgewisseld met de Margriet. Maar zo nu en dan gingen die bladen vrijwel ongelezen naar de oudpapierbak. Alleen sommige columns las ik, de rest maakte niet al te veel indruk. Toen kwam er Blendle waar ik gretig gebruik van maakte. Niet alleen voor de weekbladen, maar ook voor kranten en andere magazins. Je betaalde per gelezen artikel en dat beviel prima. Helaas, Blendle veranderde van opzet en er moet nu een vast bedrag per maand voor betaald worden. Dat was voor mij het einde van Blendle.

Maar ja, ik wil toch wel weten hoe het nu verder gaat met Anne-Wil, met Sanne en welke grappen Zusje of de Jan, Jans en de kinderen weer maken. Dus lees ik dat allemaal in de supermarkt. Leo zoekt ondertussen de laatste boodschappen bij elkaar. En ik ben niet de enige, want er staan meer mensen die onopvallend de tijdschriften doorbladeren. En zo nu en dan raak ik ook nog in gesprek met iemand. Zo kan het dus ook.

Papier

papierAls ik zie hoeveel papier er ons huis binnenkomt… kanten, magazines, reclame… De papierbak is al heel snel vol. Ja, die krant zou misschien wel afgezegd kunnen worden en week- en maandbladen ook. Maar dan wordt het wel erg veel digitaal lezen, ook niet zo best toch…? Soms bewaar ik bladen met mooie platen of goed papier.
Nu nog even de tijd vinden om er aan zo’n project te beginnen…

Ergernis

Eigenlijk zou ik het niet moeten doen, ergeren. Zonde van de tijd en het is ook nog eens slecht voor je.
Maar toch ontkom je er niet altijd aan. En sommige ergernissen zijn ook niet echt zo belangrijk, meer een kortstondige irritatie. Eén van die irritaties vind ik steeds meer en meer in allerlei bladen en folders. Het zijn de kaarten en/of boekjes die zijn vastgeplakt met een soort siliconen. Het plakt uitstekend, dus die kaart of dat boekje valt er niet uit. En wil je het er uit halen, dan lukt dat ook prima.
 Mens-erger-je-nioet

Maar dat zo’n rottig stukje siliconen zit er wel nog steeds. Ik haal dat er meestal van af, want anders blijft er weer wat anders aan plakken. Wat ik overhoud, is zo’n raar flubbertje, dat er vies uitziet en waar ik nergens mee heen kan.En dat ergert me dus!

Blendle

Bij DWDD stuitte ik een paar weken geleden op de lancering van Blendle, een initiatief van Aleanxer Klöpping en Marten Blankesteijn. Ik was meteen enthousiast. elke dag een groot aantal kranten doorbladeren, de leukste of interessantste artikelen er uit pikken.

Meteen heb ik me aangemeld en ja, ik ben nog steeds enthousiast. Elke morgen verheug ik me op wat ik nu weer te zien zal krijgen. In het begin las ik de artikelen ook meteen, maar nu weet ik dat je ze ook gewoon later kunt lezen. En in het weekend spit ik ook de tijdschriften lekker door.  

Je krijgt 15 seconden de tijd om te zien of het gekozen artikel ook bevalt. Daarna moet je betalen, van 0,10 tot ca. 0.90 eurocent.
Valt het artikel na lezing toch tegen, kun je je geld terug vragen. Dat heb ik pas één keer gedaan. Soms vind ik het  te knieperig van mezelf om 0,25 cent terug te eisen, al vond ik het interview maar zozo.

Heeft het ook nadelen? Ja natuurlijk, elk voordeel……  Kranten lezen op m’n tablet, daar moet ik nog een beetje aan wennen. Ik mis het knisperen van het krantenpapier. Maar dit is wel milieuvriendelijker en je hoeft geen stapels kranten meer te bewaren. Geen zoeken naar de schaar. Geen rommel op je bureau of werktafel. Dus, leve Blendle!!