Reuring

reuring

willekeurige foto van internet geplukt 😉

Afgelopen woensdag liepen Marthy en ik in Rotterdam een straat in, waar twee jongetjes ons tegemoet kwamen. “U kunt niet daarheen” wezen ze. “Daar is de politie en er ligt een bom”. We lachten wat, geloofden ze niet en vonden het best wel een beetje spannend. Dus wij er op af, een beetje reuring kan geen kwaad. Maar inderdaad, er stonden politiewagens en iedereen werd tegen gehouden. Een man vertelde dat er altijd wel wat aan de hand was daar. Er was al een arrestatieteam naar binnen, volgens hem. Dat die agenten allemaal bivakmutsen droegen, vonden we opmerkelijk. Maar ja, wij hebben dan ook geen ervaring met arrestaties.

Het werd een beetje koud, we wilden ook wel wat gaan eten. Dus liepen we via een andere weg naar het restaurant.
’s Avonds kon ik er niks van vinden op het regionale nieuws, dus zou het wel een onbeduidend iets geweest zijn, dacht ik. Een klein drama tot grote proporties opgeblazen. Maar gisteren hoorde ik ineens dat er die dag daadwerkelijk iemand was gearresteerd, dat er een kalashnikov en munitie was gevonden. Een terreurverdachte… dat is toch niet niks.

Zoveel reuring, nee dat is iets te veel van het goede. En ineens bedacht ik me dat we wel een beetje naïef waren geweest. Voortaan maar meteen rechtsomkeert maken. Veiligheid voor alles!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Wat moet je dan?

Ik zal wel niet de enige zijn die in deze dagen een beetje verdwaasd rondloopt. Want wat moet je nu doen? Ik word een beetje eng van alle foto’s in de krant, van de berichten, van de TV die alleen maar over “terreur” gaat. De geruststellende woorden van de politici in binnen- en buitenland, die alleen de angst nog maar versterken.
Zullen we nog wel naar voetbalwedstrijden, concerten of andere manifestaties kunnen gaan? Ik denk dat we wel moeten, want anders is ons leven geen leven meer. Dan kun je niet meer naar de markt, niet meer gaan winkelen of met de trein mee. Dan zijn we levend begraven.
Wij waren afgelopen weekend in Berlijn. Het viel op dat er zoveel meer politie op de been was en elke sirene gaf een wee gevoel in onze maag. Er klapte een ballonnetje in de MacDonald en iedereen schrok op. Toen we eruit liepen, stonden er twee gewapende agenten voor de deur. Bah, wat een wereld.