Voor wie nog niet genoeg heeft aan de grote boodschappentassen van de blauwe grootsuper, er is nu een XXXL-tas te koop.
Handig hoor, ook na de kerstinkopen nog regelmatig te gebruiken, want zo’n tas is echt multi-inzetbaar. Als verhuis-tas, om het oud papier in te verzamelen, om te dienen als reiswiegje voor je (klein)kind, als opruim-tas, om planten in de zetten, de was in te versjouwen, enzovoort, enzovoort. En natuurlijk om in het nieuwe jaar weer regelmatig te hamsteren 😉 😉 😉
Tag Archives: tas
Zakenvrouw
Zoals al vaker was gebeurd, had ik geen tassen voor de kerstcadeautjes. De kinderen krijgen al jaren iets om te eten en te drinken en dat moet in een toch wel stevige tas meegenomen worden. Op een van de laatste dagen voor de kerst dus even naar de Action. Helaas, te laat…. geen cadeautas meer te vinden. Maar wat hing daar aan het plafond? Juist, een tas van Action zelf, met leuke kerstdeco. Bij de kassa vroeg ik er naar, maar die waren ook al allemaal uitverkocht. Ik wilde al teleurgesteld weg lopen, toen een vrouw langkwam, kennelijk de bedrijfsleidster. U wilt er zo een kopen? Ja? Dan halen we hem er toch af! En voor we het wisten, stond ze wiebelend op een kassabalie en haalde de tas eraf. Ik wilde er zelfs drie, dus moest ze nog twee keer klauteren en was het kerstdecor van deze vestiging ook meteen naar z’n grootje. Maar ik had de tassen. En Action deze winkeldochters van 2016 alsnog verkocht. Want zaken zijn zaken, toch?
https://widgets.wp.com/likes/#
Handig
| Op internet zie je soms dingen waarover ik me zo kan verbazen. Zoals dit:
Het gaat om een plexiglasplaaatje dat je (dure?) tas kunt leggen, zodat hij niet meer doorzakt en zo’n arremoeig tasje wordt. Die truc had ik zelf ook al eens bedacht en toegepast in een uitverkooptas. Tja, voor vele honderden euro´s kun je natuurlijk niet al te veel verwachten 🙁 |
 |
Zelfgemaakt
Al een hele tijd lag er een lap (gordijn)stof in mijn kast met het plan om daar een tas van te maken. Ik wilde een echte vakantietas, waar alles wat je zoal op een dag meeneemt, ook in past. Een tas die af te sluiten is, maar toch de belangrijkste dingen voor het grijpen zijn. Een tas die niet te zwaar is, die over mijn schouder gedragen kan worden en er dan niet afglijdt. Een tas met een wensenlijst, zal ik maar zeggen.
Net voor ik naar Wenen ging, besloot ik om het idee uit te voeren. Dan had ik mooi de gelegenheid hem uitgebreid te testen.
En was mijn tas nou echt zo handig? Jazeker, want erin zit alles wat er niet zo maar uit te pakken mag zijn, netjes achter een rits. Voorop zitten vakken voor een zonnebril (of paraplu, dat hangt er van af) en achterop twee vakken voor folders, stratenplan en een boekje. De brede band is lang genoeg om schuin over te dragen en blijft netjes zitten. En niet onbelangrijk, de tas zelf is lekker licht, hij weegt slechts 170 gram.
Die lap stof is nog lang niet op, dus misschien maak ik er nog wel eens een.
 Tas (voorkant) met alles wat er in past |
 De achterkant, met folders en boekje |
Bereisd
| Ik heb iets met beertjes. Dus toen, ergens in de jaren 90, dit beertje op een Parijs’ terrasje werd neergelegd door een doofstom meisje, kon ik het dan ook niet laten liggen. We betaalden er wat franken voor en sindsdien reist ze altijd met me mee. Ze zat aan mijn rugzak in China, Vietnam, Indonesië, Birma, Istanbul, Barcelona en Lissabon. Maar ook hangt ze aan mijn tas als ik naar Maastricht, Groningen, Amsterdam of Middelburg ga. Vrijwel altijd gaat ze met me mee. Dit is met recht een bereisde Roelina. |
 |
Hergebruik
Sommige mensen gooien nooit iets weg. En dan bedoel ik niet, dat ze een enorme puinhoop maken, nee ze gebruiken alles weer om er iets geheel anders van te maken.
| Neem nou dit. Bewaar alle lipjes van bier-en frisdrankblikjes en maak er deze super hippe tas van. Wie dat te veel werk vindt, kan hem gewoon bestellen. (nee, ik krijg geen deel van de winst! 😉 😉 Ik vind het gewoon superknap om zoiets te bedenken) |  |
Haken
Gisteravond een workshop “tas haken” gedaan. Met Zpaghetti-garen. Dat is tamelijk dik garen, gemaakt van repen tricotstof.
Het was even wennen, zo’n grove haaknaald en zulke dikke draad. Maar na wat oefenen en de handen losmaken, lukte het. Het leuke was dat je helemaal geen haakster hoefde te zijn. En dat iedereen weer een heel andere tas had gemaakt. Dit was het resultaat van mijn inspanningen:
