De tijd vliegt…

Waarom lijkt de tijd zo vlug te gaan? Ligt dat aan de leeftijd, onze manier van leven, de drukte, de stress…? Als kind leek alles veel langer te duren. Zomervakanties waar geen eind aan kwam, trage middagen met kwebbelende tantes, die maar niet weg wilden, lange slome zondagen met regen en verveling. En nu…? Nu is het weer avond voor we er erg in hebben. En dat wat ik vorige maand gedaan scheen te hebben, blijkt in werkelijkheid al weer vele maanden geleden te zijn.
Om een beetje te kunnen overzien wat er allemaal in onze diepvries staat, maak ik regelmatig een lijst op de computer. Lang blijft die niet onbeschreven, want we strepen af wat we er uit nemen en schrijven nieuwe schotels en gerechten er weer op. Dat doe ik dan gewoon met een pen en is ie volgeschreven na verloop van tijd, dan maak ik een nieuwe.
Tot mijn schrik zag ik dat die lijst op 31 mei 2017 op de computer was gemaakt. Ik dacht het in oktober te hebben gedaan. Nauwelijks voorstelbaar, maar helaas niks tegen in te brengen. Ja, ja, de tijd gaat inderdaad heel snel….

Verpakken

Afgelopen week waren wij in Leiden, in het Sieboldhuis voor de tentoonstelling “Te mooi om weg te gooien“. De tentoonstelling is niet groot, maar met mooie antieke dozen en flessen en leuke en kleurige verpakkingen uit het moderne Japan. Want in Japan is de verpakking bijna net zo belangrijk als het cadeautje zelf.
En er was een filmpje waarin je kon zien hoe in het Mitsukoshi warenhuis de spullen verpakt worden. Maar zo gaat dat in andere warenhuizen net zo. Snel, efficiënt en met maar één klein reepje plakband. En altijd uiterst vriendelijk en met een glimlach.
Het zelfde filmpje heb ik niet kunnen vinden, maar dit geeft toch ook een heel goed beeld van hoe het er toe gaat:

 

Schoonmaken

Tijdens onze reis in Japan verbaasden wij ons over de schone treinen, die toch met een heel grote frequentie rijden. Totdat we een keer zagen hoe schoonmaken op z’n Japans gaat. Supersnel, super efficiënt en met bijna militaire discipline. Op het station staan deze karretjes met schoonmaakspullen, voor elke schoonmaker één.  

Ik heb geprobeerd het te filmen, maar dat lukte niet al te best. Maar gelukkig is er dan altijd YouTube, waar alles te vinden is:

 

Supersnel

Toen ik met Irene in Wenen was, ontdekte zij daar een erg leuke kaart voor Leo’s verjaardag. De tekst was grappig, er zat een muziekje in en zonder twijfel zou de kaart het gewenste effect op Leo hebben.
Samen verkneuterden wij ons al over zijn verbaasde gezicht.Maar wat er met Leo’s verjaardag was, geen kaart van Irene. Dat verbaasde me, want haar kennende zou ze hem zeker tijdig op de post hebben gedaan.
 

Afgelopen maandag kwam er een telefoontje uit Essen. Of het feest geslaagd was en… of Leo zijn kaart had ontvangen. Nee helaas dus.
Irene was zeer teleurgesteld en vertelde dat ze de kaart vorige week dinsdag, de 18e september, al gepost had. In een speciale envelop, aangetekend nog wel, omdat ze er nog iets extra’s bij had gestopt. Ook dinsdag en woensdag kwam er geen envelop uit Essen.
Maar dan toch, woensdagavond na 8 uur, werd de envelop dan uiteindelijk bezorgd.
Essen-Rotterdam, een afstand van 200 kilometer, nog geen 3 uur met de auto. Maar met de post duurt het dus meer dan 8 dagen.
Nou ja…., beter laat dan nooit. Maar het verrassingseffect was wel een beetje weg.

Vroeg

Zodra het nieuwe jaar begonnen is, zegt echtgenoot vrolijk “nog 8 maanden en dan liggen er al weer boterletters in de etalages”. Hij plaagt me dan een beetje, omdat ik zo vaak verzucht dat het “leven en de tijd zo snel gaan”.

Maar nu heb ik vorige week al twee keer “Kerst”voorbij zien gaan. Eén keer merkte iemand op dat de eerste kerstfolder al binnen was en iemand maakte al kerstkaarten (het waren beide Amerikaanse sites, die zijn er weliswaar altijd al wat vroeg mee bezig).

Het moet echt niet gekker worden. De zomer is nog maar nauwelijks begonnen, ik wil nog helemaal niet aan rood/groene slingers denken. Ik hou het nog eventjes op witte wijn, ijsblokjes en zonnebloemen!