Knus, maar dan anders….

Hofjes is het thema van deze week bij Stuureenfoto, omdat  het daar zo knus en veilig lijkt om te wonen.
Dit binnenplaatsje in China lijkt in de verste verte niet op zo’n Hollands hofje, maar toch vond ik het daar er ook op een bepaalde manier gezellig en knus uitzien. Of lijkt het maar zo? Is wat ik authentiek vind, gewoon rommelig… Het levert in ieder geval wel een mooi plaatje op!

Spreuk van de week

  Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een.

Wij maken grote reizen om dingen te zien waarop wij in onze woonplaats geen acht slaan.
Plinius

Spreuk van de week

   

Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een.

 

Een reis van duizend mijl begint bij de eerste stap.
Mahatma Gandhi

 

 


Stil

Na zijn reis naar India zou oudste zoon even bij ons logeren, totdat hij weer een woning had. Een of twee weekjes, dus dat was te overzien.
Maar ja, soms lopen dingen anders. Geen baan, geen woning, dat is de regel in Nederland. Ook al had hij nog een aardig achterdeurtje, geen huisbaas wilde hem een woning verhuren. Dus moest er eerst een baan gevonden worden. En zo werden weken maanden. We begonnen er al aardig aan te wennen. ‘s-Morgens samen ontbijten, ‘s-middags gezamenlijk iets drinken. Elke avond een gezonde maaltijd, want ja, je kind geef je toch het allerbeste, nietwaar. Of hij kookte voor ons iets pittigs en exotisch. We vonden het eigenlijk wel heel gezellig, lekker knus.
Maar hij vond weer een baan én een leuk appartementje in hartje Rotterdam. Afgelopen weekend is hij verhuisd. En wij? We vinden het nu een beetje stil in huis. Moeten gewoon eventjes wennen aan de nieuwe “oude” situatie.

Baltische Staten

Onze vakantie zit er al weer een paar dagen op. We maakten een rondreis door Estland, Letland en Litouwen.
In eerste instantie wilden we het hele traject met onze eigen auto, maar dat waren toch wel heel veel kilometers om te rijden. Dus wijzigden we onze plannen en boekten we een vlucht naar Riga en reserveerden er een huurauto.
De landen trokken ons al een hele tijd aan. En voldeed het aan onze verwachtingen? Ja en nee.
De natuur is er prachtig, de stilte soms oorverdovend en de steden hebben een speciale sfeer.

Maar de wegen zijn lang, recht en nogal saai. In de steden is het verkeer chaotisch, op de buitenwegen kun je kilometers rijden zonder tegenliggers of achteropkomend verkeer. En dat is een verademing. Al scheuren ze wel weer als gekken over de wegen, of die nou goed geasfalteerd zijn of “under construction”. De steentjes vlogen ons soms om de oren. In drie weken meer dan 2500 kilometer afleggen is veel, dus moeten we alle indrukken nog even verwerken. De komende tijd zal ik hier stukje bij beetje onze reiservaringen vertellen.

Daar gaat ie

Jarenlang heeft hij er over gedroomd. Jarenlang heeft hij ervoor gespaard. En dan was het eindelijk zo ver. Hij vertrekt naar India, met de trein. En minstens een half jaar blijft hij weg.
En naarmate het uur U naderde, steeg de spanning en gierden de zenuwen door zijn lijf. En niet alleen van hem, ook bij pa en ma was de hoogspanning te voelen.

Eindelijk sta je dan op het station.  De klok tikt de laatste minuten weg. Er wordt gezoend, gehuild, geknuffeld en nog eens gezoend. Maar dan moet je onverbiddelijk de trein in. Nog één keer zwaaien.

Tot over een half jaar!

Wie zijn reis wil volgen, klikt op zijn blog: Het spoor naar India

P.S. Wat een zegen is de mobiele telefoon en zijn SMS-berichten!

Plein van de Hemelse Vrede

Beijing-Plein-van-de-Hemels

Toen ik Bettie’s verslagen over Beijing las, kreeg ik meteen weer zin om naar China te gaan.

Maar omdat tussen droom en daad altijd wel bezwaren liggen, dan maar deze week een foto die ik in december 2003 maakte van man en zonen op het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing.