Dit is toch (burge)meesterlijk!
Tag Archives: poëzie
Ode aan Rotterdam
Kijk nou toch eens, als je op Rotterdam-Zuid bent, net vóór je de Maastunnel induikt, zie je deze flat. En op de muur, precies op maat, een ode aan Rotterdam. Want in Rotterdam doen we niet kinderachtig. Geen bescheiden tekstje op een muur, Rotterdammers zijn trots op hun stad en kijken dus niet op een lettertje 😉 😉 😉
Het gedicht is van de Rotterdamse dichteres Rieneke Grobben. Zij was altijd gekleed in het roze, vandaar de roze accenten.
1914-1918
1914
Toen de oorlog uitbrak, was ik nog klein.
Mijn vader zocht zijn oud soldatenpak
Van zolder uit een doos vlak onder ’t dak,
En wij brachten hem samen naar de trein.
En ik wist niet, waarvoor dat was. En toen
Vroeg ik het aan mijn moeder. En ik hoorde,
Dat nu de soldaten elkaar vermoordden.
Mijn vader ook? Die zou dat toch niet doen –
Nu ben ik groot en wijs en veel vergeten,
Van wat de dwazen en de kindren weten
En waar ik, als ik er aan denk, om lach.
Maar als wij, grote mensen, ’t niet verhindren,
Dat er weer oorlog komt, God, geef ons kindren,
Die nog begrijpen, dat het toch niet mag.
Muus Jacobse (1909-1972)
(met dank aan Raymond Noë)
Dit gedicht deelde de Sandwich een tijd geleden. En ik vond het zeer toepasselijk om het vandaag, 11 november – wapenstilstandsdag, hier te publiceren.
Aan stoere mannen met stoere woorden hebben we helaas geen gebrek in deze tijd. Maar geef ons nog een heleboel kinderlijke zielen, die geen oorlog maar vrede willen.
Gedicht
Je ziet het steeds vaker, zo’n gedicht op een muur. Zo zag ik er ook diverse in Middelburg, en natuurlijk maakte ik een foto. Maar ik ga ze nu niet allemaal hier zetten. Misschien kom je ze nog wel eens tegen, op een dag dat ik weinig inspiratie heb en dan teruggrijp op zo’n foto.
Maar dit gedicht, dat ik op de valreep zag, toen we al vlak bij het station waren, mag vandaag wel op mijn blog. Het miezerde een beetje en het was best koud, mar ik las het en werd meteen helemaal blij 😉 😉 😉
Gedicht
Ik kreeg een schattig dichtbundeltje van Annie M.G. Schmidt, met daarin veel al heel bekende gedichtjes, maar ook die ik nog niet kende. Zoals dit:
Wapenstilstandsdag
Dit jaar is het 100 jaar geleden dat de 1e wereldoorlog begon. Een bittere strijd, waarbij miljoenen jonge mensen het leven lieten. Onder omstandigheden die mensonterend en verschrikkelijk waren. Zoveel jonge levens in de knop gebroken, zoveel verdriet, zoveel tranen, zoveel pijn.
Vier jaar later werd een wapenstilstandsovereenkomst getekend, juist op deze dag.
John McGrae schreef een prachtig gedicht over deze strijd. Het is vaak vertaald, maar deze vertaling van Bert Deben vind ik het allermooist.
In Flanders FieldsIn Flanders fields the poppies blow
|
In Vlaamse VeldenKlaprozen bloeien in Vlaamse klei
|
Herfst
We zijn verwend dit jaar met mooie zonnige dagen. Toch zullen we er ook aan moeten geloven, zachtjes schrijdt het jaar verder en komt de kou er aan.
Mist
Gedicht
CourgettesCourgettes, uien, een pompoen de aardbeiplantjes schieten uit een laagstamboompje vol met fruit en veel tomaten, maar nog groen de bonen rijp reeds voor de pluk ik kuier door de tuin en kijk valt mij ook onverhoeds op hoe © bert deben |
Dit gedicht van Bert Deben won de 3e prijs op de Poëziemiddag te Hillegom op 3 november |
Keuzes
Kijkers van de laatste Zomergasten van 2013 (met Wouter Bos) zullen het gedicht zeker herkennen.
Ik zocht en vond de originele tekst en een mooie vertaling van Ans Bouter. Voor wie het nog niet kende of om nog eens over te lezen:
The road not taken | Niet ingeslagen |
Two roads diverged in a yellow wood, And sorry I could not travel both And be one traveler, long I stood And looked down one as far as I could To where it bent in the undergrowth; |
Een splitsing in een goudgeel woud Helaas kon ik één weg slechts gaan Alleen op pad zijnd en benauwd Keek ik zelfs tot in ’t kreupelhout Om maar de juiste in te slaan |
Then took the other, as just as fair, And having perhaps the better claim, Because it was grassy and wanted wear; Though as for the passing there Had worn them really about the same, |
Nam toch die andere, net zo mooi En nu ik hem op waarde schat Deed hij door ’t gras een goede gooi Zo zocht ik naar een warm pleidooi Voor wat ik net gekozen had |
And both that morning equally lay In leaves no step had trodden black. Oh, I kept the first for another day! Yet knowing how way leads on to way, I doubted if I should ever come back. |
’t Gebladerte op beide lag Er nog niet platgetreden bij Die andere inslaan op een dag Als ik daar nu eens kans toe zag Maar kiezen maakt ons minder vrij |
I shall be telling this with a sigh Somewhere ages and ages hence: Two roads diverged in a wood, and I- I took the one less traveled by, And that has made all the difference. |
En later zal ik zeggen dat Nadat ik zuchten heb geslaakt Ik toen die ene weg betrad Het nog niet platgetreden pad En dat dat veel heeft uitgemaakt |
Robert Frost (1874-1963) | Robert Frost (1874-1963) Vertaling: Ans Bouter |