Ontmoeting…

Zomaar ineens was het er…! Een gezellig terras, midden op het grote plein waar normaal de markt gehouden wordt. Met wat kraampjes, eet- en drinkstandjes en lummelende mensen, die genoten van de zon.
En daar zat hij… Een man, die ik zou bestempelen als “Paradijsvogel”. Heerlijk op zijn gemak, tafeltje, glaasje wijn en gekleed als…. Ja hoe zou je dat omschrijven? Netjes, maar beslist niet doorsnee. En dat hoofd, pure inspiratie voor schilders en fotografen. Ik raapte al mijn moed bij elkaar en vroeg of ik hem fotograferen mocht en die foto mocht gebruiken op mijn blog. “Geen enkel bezwaar, maar… ik wil wel weten wat je over me schrijft.” Ja, dat spreekt vanzelf. Ik kreeg zijn kaartje, waarop als beroep luisteraar stond. En toen startte het gesprek vanzelf. Hij was hulpverlener geweest, gepensioneerd en genoot nu van het leven. En als hij dan zo zat of ergens liep, dan kwamen de verhalen van anderen vanzelf. Ik begreep het volkomen. Met zo’n man kun je praten. Over het leven, voorspoed en tegenslagen. Iedereen heeft een verhaal, maar niet iedereen wil luisteren. Hij dus wel. Hij straalt uit van het leven te genieten, te weten welke krenten er in de pap te vinden zijn, ondanks de moeilijkheden die overwonnen moeten worden. Dat niks hoeft te zijn zoals het lijkt.
Ik moest weer verder. Hij hief het glas en ik zei “To the good life”. Hij lachte. Leuke ontmoeting op een heerlijke zonnige zomeravond.