1914
Toen de oorlog uitbrak, was ik nog klein.
Mijn vader zocht zijn oud soldatenpak
Van zolder uit een doos vlak onder ’t dak,
En wij brachten hem samen naar de trein.
En ik wist niet, waarvoor dat was. En toen
Vroeg ik het aan mijn moeder. En ik hoorde,
Dat nu de soldaten elkaar vermoordden.
Mijn vader ook? Die zou dat toch niet doen –
Nu ben ik groot en wijs en veel vergeten,
Van wat de dwazen en de kindren weten
En waar ik, als ik er aan denk, om lach.
Maar als wij, grote mensen, ’t niet verhindren,
Dat er weer oorlog komt, God, geef ons kindren,
Die nog begrijpen, dat het toch niet mag.
Muus Jacobse (1909-1972)
(met dank aan Raymond Noë)
Dit gedicht deelde de Sandwich een tijd geleden. En ik vond het zeer toepasselijk om het vandaag, 11 november – wapenstilstandsdag, hier te publiceren.
Aan stoere mannen met stoere woorden hebben we helaas geen gebrek in deze tijd. Maar geef ons nog een heleboel kinderlijke zielen, die geen oorlog maar vrede willen.
