Pluizig bolletje

Wanneer deze distelsoort begint te groeien is het eerst een stevige rozet van stekelige bladeren, waaruit een ook al stekelige steel komt met een soort van mini-artisjok.

Niet veel later zie je overal de paarse bloemen in het veld staan. En nu laat de plant een heel andere kant van zichzelf zien. Want in plaats van stekels toont ze nu dikke pluizige en zachte bolletjes. Eén zuchtje wind en de zaadjes waaien over het land uit.

Er zijn veel distelsoorten met evenzovele namen. Deze wordt, geloof ik, “kale jonker” genoemd. Nou, kaal is ie nu toch niet 🙂

Wandelen

Omdat het zondag zo mooi was, besloten we een lekker stukje te gaan wandelen in het Kralingse Bos. Even een iets andere omgeving en toch niet te ver weg. Het was best al druk, maar dat kon ons eigenlijk niet zo schelen. Tussendoor een kopje koffie in de zon, op een terras. Reden om dat als “geluksmoment” te memoreren op Facebook.
Gisteren was het ook zulk stralend weer. Leo beloofde dat hij ’s middags mee zou lopen, omdat ik in eerste instantie toch nog een beetje aanhikte tegen alleen op pad gaan. Maar bij nader inzien besloot ik er toch op uit te gaan. Ik liep een stuk over het Ommoordse veld, wat verder dan vorige week en nam de lange weg terug. Och, het was niet meer dan zo’n 50 minuten in rustig tempo. Maar wat voelde ik me blij en voldaan. Dat had ik toch maar mooi weer helemaal alleen geflikt. Ik ga steeds verder “back to normal” en dat is gewoonweg prima!!
En onderweg maakte ik nog wat foto’s, want de natuur is altijd mooi, maar in deze tijd toch wel een ietsie pietsie mooier.