Tag Archives: Leeuwarden

Kapper

Posted on by

In 1973 ging ik natuurlijk vóór mijn trouwdag naar de kapper. Niet in Rotterdam, maar op de zaterdag ervoor in Leeuwarden.

Waarom zo ver? Omdat mijn melkboerenhondenpiekhaar daar van een leuke springerige krulletjes werd voorzien. Ik kwam er al wat langer, nadat ik een uitzending over kapper Wyb Feddema in een TV-programma had gezien.

Feddema had een speciale techniek ontwikkeld om steil haar te fatsoeneren. Eerst werd het gepermanent en daarna tot kleine lokjes gedraaid en heel kort geknipt. Het leek een beetje op een schapenkopje en niet iedereen was er enthousiast over. Mijn toenmalige collega moest er vooral erg aan wennen. Maar Leo vond het wél leuk en ja, die had toch de meeste invloed.

Zelf was ik ook erg enthousiast, want mijn haar bleef lekker in model, wassen en drogen was een eitje.

En die reis naar Leeuwarden vond ik geen probleem. Later, met kinderen werd het een beetje lastig en zocht ik een kapper in de buurt. Maar die super korte krulletjes zou ik best nog wel willen hebben.

Hollands

Posted on by

Een kussend paartje in klederdracht, het is overal te vinden.

Als peper-en-zoutstelletje, als onderzetter, ik heb er een stempeltje van en ze staan op schorten en pannenlappen.

Maar deze zag ik nog niet eerder. In Leeuwarden, bij een brillenzaak (?). Levensgroot en goudkleurig, glimmend, opvallend aanwezig.

Nou ja, echt wel iets voor in een etalage.

Thuis op het buffet zie ik het niet zo zitten…

Gevangenis

Posted on by

Al lopend door Leeuwarden kwamen we langs de gevangenis, die gevestigd was in de Blokhuispoort. Een oud gebouw met mooie details aan de buitenkant en inmiddels dus verbouwd.

In één gedeelte zit de bibliotheek, met een heel gezellig café. Daar werd druk gebruik van gemaakt en aan de lange rij gereserveerde boeken wordt er in Leeuwarden ook heel veel gelezen.

Aan de andere kant van de binnenplaats waren ruimtes voor workshops en als je verder liep kwam je in het echte cellencomplex terecht.

Geen misdadigers meer hier, maar winkeltjes met leuke geschenkartikelen, vaak van eigen productie. Er waren tweedehands LP’s te koop, kaarsen, aardewerk en (houten) speelgoed. Het zag er erg gezellig en knus uit, al kon je de oorspronkelijke bestemming nog goed zien.

Naam

Posted on by

De man achter deze zaak in Leeuwarden wilde geen brood of gebak gaan bakken. Dat zou toch al te voorbestemd zijn. Dus werd hij slager…. Maar toch wel iets met eten, want “nomen est omen”.

Bewaren

Leuk

Posted on by

Na een lange reis moet een mens wel eens eventjes naar de wc. Gelukkig is dat in een museum nooit een probleem, al zijn er heel veel verschillen te beschrijven in de een of andere toiletgelegenheid. In het Fries Museum is alles consequent in het Fries, maar gelukkig ook in het Nederlands aangegeven. Al snapte ik deze aanduiding meteen. Het gaf me een beetje “ouwerwets” gevoel. Als kind kwam ik nog wel bij familieleden met een toilet buiten, het huisje. Dus de aanduiding “húskes” was voor mij genoeg, de grafische verbeelding vond ik ook wel mooi. Gek, maar ik zag in de figuren een verpleegster en een soldaat. Maar ja, die moeten ook wel eens plassen nietwaar?

Fantasie

Posted on by

Ik vond ze enig, die gebreide mutsen op de tentoonstelling in het Fries Museum. Of ik er zelf mee zou willen lopen, is de vraag. Eigenlijk weet ik niet of er zelfs wel iemand de straat mee op zou willen. Al zie je tegenwoordig de meest vreemde dingen voorbij komen. De eerst is bij mij favoriet, maar de anderen zijn beslist niet te versmaden 😉 😉

Vloerkleed

Posted on by

 

  Friesmuseum-02 Het nieuwe Fries museum in Leeuwarden is nieuw, mooi, licht en ruim. En vorige week, op weg naar een andere tentoonstelling, kwamen we op de bovenste verdieping langs de vergaderruimte.

Mijn oog viel onmiddellijk op het vloerkleed en ik vond het maar een beetje raar. Ik kon er eigenlijk  geen patroon in ontdekken, het leken zomaar wat onsamenhangende vlekken. Vreemde kleuren, malle vlakken…
Gelukkig zag ik wel de uitleg op het raam, zodat ik beter begreep waarom dit kleed er uitzag zoals het er uitzag. Het is een enorm uitvergrote foto van Gerco de Ruijter. En toen werd het ineens een heel stuk duidelijker. Wat schrijf ik…. ik ontdekte ineens van alles op dat kleed. Ondanks dat ik er door een ruit naar moest kijken, want die vergaderruimte was natuurlijk niet zomaar toegankelijk. En toen werd die vloer ineens een land om te ontdekken 😉  Friesmuseum-01

 

Breien

Posted on by

Andere bloggers gingen me al voor naar Leeuwarden, naar de tentoonstelling “Breien” in het Fries museum, die nog tot 28 augustus te zien is. Wij gingen afgelopen week, gokkend op een beetje goed weer. En al regende het pijpenstelen toen we in Leeuwarden aankwamen, allengs werd het beter.
Leo had zich niet veel voorgesteld van zoiets als breien, maar hij heeft zich prima geamuseerd. Het is natuurlijk niet alleen maar insteken, omslaan en afhalen. Want wat kan er allemaal gemaakt worden met een simpele draad en wat naalden. Of een machine…

 breien Want dat realiseren we ons niet altijd. Er ligt her en der heel wat breiwerk in onze wereld. De ondergrond van kunstgras is gebreid, sommige geneeskundige hulpmiddelen zijn gebreid, brandslangen hebben een gebreid omhulsel en er zal vast nog veel meer zijn… Maar wat zagen we ook prachtige dingen, door geduldige vrouwen gemaakt. Handschoenen, mutsen, tasjes met kralen.
Maar mij trof het meest deze set. Die ik om het lijf van een Spaanse schone gedacht had, maar die toch echt ondergoed bleek te zijn. Zoveel werk om dat te maken en dan verborgen onder nog meer andere rokken. Het patroon om het na te maken heb ik meegenomen, nu nog even opzetten en aan de slag 😉

 

Nostalgie

Posted on by

Omdat het bezoek aan Leeuwarden met schoonzus zo goed bevallen was, besloten Leo en ik om nog eens een paar daagjes te gaan. Leo heeft in Leeuwarden een half jaar in dienst gelegen en wilde de oude kazerne nog wel eens zien. Daar gingen we, gewapend met ons fototoestel. En ja hoor, de kazerne zag er aan de buitenkant nog bijna hetzelfde uit. Maar de hekken waren weg, net als het wachthuisje en er stonden geen grote legertrucks meer. Maaeenmaal door de poort was er veel veranderd. Er zijn jongerenwoningen in gemaakt, galerijen toegevoegd en de binnenplaats, waar volgens Leo geëxerceerd werd, was nu beplant en stond vol fietsen. Ach ja zo gaan die dingen.
We maakten allebei driftig foto’s en thuis zochten we op internet naar oude foto’s uit die tijd. Maar ach, arme Jan Soldaat had geen fototoestel, dus afbeeldingen zijn schaars. Toch vond ik er nog een paar en zo werd het toch nog een collage van oud en nieuw.

(klik op de foto voor een grotere afbeelding)