Driedubbel plezier…

Telkens wanneer de Flow in de bus valt, ben ik blij. Omdat er altijd wel iets interessants in te lezen staat. Lekker opgekruld op de bank lezen. Over creatieve, dappere of inspirerende mensen en altijd met prachtige foto’s erbij. Een kopje thee op tafel met soms iets lekkers er bij. Dat is plezier nummer één.

Het tweede plezier komt wat maanden later, want dan scheur ik dat mooie blad compleet los. De mooie dikkere bladen houd ik apart. De fotobladen gebruik ik later. En de bladen met tekst bewaar ik als onderlegger bij het stempelen.

Want als ik kaarten gemaakt heb, moeten er natuurlijk ook enveloppen om. Daar gebruik de mooie fotopagina’s voor. Elke envelop weer anders.

En inmiddels weet ik dat mensen zo’n kleurige envelop erg leuk vinden. Want die valt wel op tussen de -meestal saaie- normale post.

Zelfgemaakt

Nog steeds vind ik knutselen geweldig leuk. Ik maak dan ook altijd voor vrienden, vriendinnen en bekenden verjaardagskaarten. En doosjes maken doe ik ook graag. Voor bijna alles in mijn werkkamer heb ik al een doosje heb gemaakt en eens houdt het toch op, nietwaar? Dus heb ik er niet zo veel emplooi voor.
Maar met kerst kan ik even uitgebreid los gaan. Dit jaar maakte ik een soort mini-tasjes met daarin kleine stukjes Rittersport chocola en die deelde ik uit aan wandel- en spelletjes vriendinnen en de familie kreeg er een. Bijna 50 van deze kleine cadeautjes was het eindresultaat.
zelfgemaakt.jpg

Papier

papierAls ik zie hoeveel papier er ons huis binnenkomt… kanten, magazines, reclame… De papierbak is al heel snel vol. Ja, die krant zou misschien wel afgezegd kunnen worden en week- en maandbladen ook. Maar dan wordt het wel erg veel digitaal lezen, ook niet zo best toch…? Soms bewaar ik bladen met mooie platen of goed papier.
Nu nog even de tijd vinden om er aan zo’n project te beginnen…

ATC’s

Omdat niet iedereen weet wat ATC’s zijn: een kaartje ter grootte van een creditcard, versierd met dat jij leuk vindt. Dus met stempels, collages, glitter, kraaltjes, veren of weet ik niet wat. Je maakt ze en ruilt ze dan met anderen. Dat kan in een club, een Facebookgroep of met vrienden en vriendinnen. Al meer dan 10 jaar maak ik ze en sinds kort maak ik weer deel uit van een FB-groep.
Het zijn leuke en kleine kaartjes, maar wat doe je ermee? Ik legde ze voorlopig in een, ook zelfgemaakt, doosje. Maar allengs wilde ik ze toch ook wel regelmatig zien en bewonderen. Dus kocht ik vorige week een prikbord, manlief bevestigde het aan de muur in mijn werkkamer en kijk, dit is het resultaat. Een beetje van mezelf en een beetje van heel veel anderen 😉

Schaarste

De flesjes tacky glue bij de Aktion waren uitverkocht. Ik vroeg aan een medewerkster of ze ze nog zouden krijgen. “Ja mevrouw, hopelijk wel. Want nu zijn ze op, allemaal opgekocht door jongeren die slime willen maken.”  Eh… juist ja. Verbijsterd haalde ik mijn schouders op. Wat was dat nou weer? Slime maken, voor surprises misschien? Maar dan al zo vroeg?
Maar het is echt waar, want de volgende dag stond dit artikel in de krant. Gelukkig heb ik nog een net aangebroken flesje, dat nog wel voldoende is om te knutselen. En elke rage gaat ook weer over, als je maar lang genoeg wacht.

Momentje….

Nog minder dan drie maanden is het alweer kerst. Hoog tijd dus om kerstkaarten te maken. Bij de Action had ik leuke stempels gekocht, met bijbehorende stansjes, om de gestempelde figuurtjes netjes uit te stansen. Ik had al een voorraadje gemaakt. Heerlijk ontspannen werk dat ik graag doe. Dus stempelde ik nog wat meer figuurtjes en daarna wilde ook die stansen. Maar waar was nou die @$* stans gebleven. Gisteren dacht ik nog “ik leg hem even hier, dan raakt het niet kwijt.
Maar waar was ook al weer hier?
Volgens een wandelvriendin is dat een ‘seniorenmomentje’. En juist dat momentje maakt me razend en ook nerveus. Want dat zal toch niet de voorbode zijn …..?
Nou ja, gelukkig had de Action nog zo’n zelfde setje stempels en kan ik inmiddels weer verder. Maar ja, ….toch zoek ik nog steeds……

Bewaren

Kerstkaarten

kerstkaartenSommige mensen kunnen het hele jaar bezig zijn met kerstkaarten. Voor mij is dat echter heel seizoensgebonden. Zo eind oktober begint het te kriebelen en bedenk ik wat en hoe ik de kaarten zal maken. Dit jaar wilde ik beslist afbeeldingen van oude kerstkaarten gebruiken. Dus verzamelde ik van alles op Pinterest, zocht de leukste uit en maakte daar hapklare afbeeldingen van. Uren heb ik achter mijn werktafel zitten knippen, plakken en versieren. Want er moeten zo ongeveer 75 kaarten gemaakt worden. En verstuurd, met postzegels, met een persoonlijke noot, deels handgeschreven. Het is dus een jaarlijks terugkerend, maar plezierig, project.
Dit jaar hadden we ook fleurige enveloppen gekocht. Helaas bleven de etiketten daarop niet plakken en moesten die allemaal met breed plakband worden vastgezet. Net als de omslag. Gelukkig hield de lijm van de kerstzegels wel. Ach, zo blijf ik toch lekker bezig, nietwaar?

Bewaren

Bewaren

Vaderdag

Vaderdag, zo’n dag die ook al door de commercie is overgenomen. Al weken van te voren zie je advertenties voor enorme doe-het-zelf apparaten, BBQ’s, lotions en mannengeurtjes. Alsof elke papa regelmatig staat te klussen, te grillen of zich dagelijks insmeert met herencosmetica.  vaderdag

Ik denk met weemoed terug aan de zelfgemaakte cadeautjes die onze zonen maakten. Dingen die er niet zo gelikt uitzagen, maar getuigden van ingespannen knutselen. Zoals die brillenkoker, waar alleen maar een klein schaartje in paste, of het schelpenobject. Leo wil dat voor geen goud kwijt en heeft er heel dierbare herinneringen aan.

Cadeautjes

12-cadeautjes Wat ook bij Kerst hoort, is het geven van kleinigheden. Geen grote cadeaus, maar kleine dingen en het liefst aan heel veel mensen. Dus zit ik in november al te knutselen en liggen er stapels “toffees” klaar om uit te delen bij de spellen- en Scrabbleclub. En voor de mede-cursisten van Leo. Dat ziet er toch gezellig uit?

Dat het dan een enorme rommel in mijn hobbykamer is, neem ik op de koop toe. Gelukkig is het hier nog maar vagelijk te zien op de achtergrond.

 

Haan

Vele jaren stond hij in de hal. Nogal zwak op zijn pootjes en eigenlijk altijd een beetje in de weg. Maar ik had hem met zoveel plezier gemaakt van stukken karton en kranten. En we vonden hem wel erg grappig.

Toch heeft hij de opruimwoede niet overleefd en is hij in de kliko gestopt. Hij paste gewoon niet meer tussen de andere dingen. En ineens vond ik hem ook wel een stofnest worden.

Nou hebben we alleen nog de foto en dit blog. Arme haan 🙁

 11-haan