Jeugdsentiment

Sommige dingen vergeet je je hele leven niet meer. Ze zijn vaak diep verstopt in je geheugen, maar een kleinigheid kan ze er zo weer uit toveren.
Dit boek vond ik op de 2e hands boekenkraam, bij ons in het winkelcentrum.

Met één klap was ik weer zo’n jaar of negen, helemaal gek van ballet en vooral van zelf op ballet gaan. Maar ik had nuffig mijn neus opgehaald voor het balletklasje in het buurthuis en lessen bij een echte ballerina vond mijn moeder net iets te veel van het goede. Misschien had ze wel gelijk hoor, je moet klein beginnen. Maar ik wilde toen vooral groots leven. En natuurlijk zag ik alleen de glans en glitter en niet het bloed, zweet en de blaren van het beroepsballet.Mijn dromen gingen niet verder dan buigen voor een enthousiast publiek, in een prachtige roomwitte tutu, met naast me zo’n knappe danser.Maar op een dag kwam mijn vader thuis en haalde uit zijn tas een grote koek en een in bruin papier verpakt boek, dat hij die dag had gekregen. Voor uw dochter, had de mevrouw gezegd.  

“Meisje dans de wereld in” heb ik die avond meteen uitgelezen, al knabbelend aan de koek. Die vooral een bijsmaak van verf en terpentine had, maar dat deerde me op dat moment niet. Helemaal verloren was ik in de wereld van de dans. Het boek stond jarenlang op mijn boekenplank en ik heb het zeker tien keer herlezen. Toen is het met een verhuizing zoekgeraakt, weggedaan of ……?

Maar bij het zien van dat boek, zag ik meteen weer die tas van mijn vader voor me, proefde ik weer die smaak van verf en terpentijn en droomde ik  weer even over die roomwitte tutu.